Misbruik van mannen: hoe ziet dat er nou uit? Gastblog Marcel Kerkhofs

Misbruik bij mannen/ jongens en hoe ziet er dat nu werkelijk uit

Sinds een aantal jaren begeleid ik met name mannen met een misbruikverleden en ik moet zeggen: dat valt niet mee. Ik durf gerust te stellen dat er een enorme beerput opengetrokken wordt en dat het woord ravage bij me opkomt.

Bespreekbaarheid

Hoewel ik door mijn eigen misbruikverleden eigenlijk nergens van schrik, moet ik zeggen dat ik toch nog, vaak na afloop van zo’n bijeenkomst, geraakt wordt door de heftigheid en complexiteit van de verhalen van deze mannen.

Vrouwen als dader

Wat ik ook nog specifiek kwijt wil, het daderschap van vrouwen is iets wat ik zelf ook ervaren heb en wat nog steeds een heel tricky onderwerp is, zeker in dit #metoo-tijdperk. In mijn praktijk merk ik dat ongeveer 1/3 van de mannen die zich bij mij melden, door vrouwen (soms moeders, vaak oudere zussen) ontmaagd cq seksueel misbruikt zijn.

Representatieve cijfers over misbruik door vrouwen?

Of éénderde representatief is, daar durf ik geen uitspraak over te doen, maar in mijn praktijk ontstaat in elk geval een heel ander beeld dan het standaard beeld, waarin bijna uitsluitend mannen dader zijn. Ik denk dat dit komt, omdat veel mannen zich pas nu beginnen te beseffen dat ze ook seksueel misbruikt zijn en het eerst zo niet eens zagen of wilden zien.

Verwerking/ontkenning

Vaak merk ik dat deze mannen, wanneer ze het weggedrukte misbruik op latere leeftijd bespreekbaar willen maken, door vrouwen in hun omgeving gekleineerd worden. De onderliggende boodschap is dat het ontmaagden van een jongen, hem de kans geeft om man te worden. Een totaal verkeerde veronderstelling, het tegenovergestelde is eerder waar.

Populair liedje, nader bekeken

Ik moet ook denken aan het liedje van Rob de Nijs, genaamd ‘Zomer’. Hierin bezingt hij zijn ontmaagding: ‘Ik was 16 en zij was 28 …’  Niemand lijkt dit te storen. Maar als de tekst: ‘Ik was 28 en zij was 16’ zou zijn, dan zou dit nummer in de huidige tijd niet meer gedraaid kunnen worden.

Er wordt vaak lacherig of kleinerend over gedaan wat extreem pijnlijk is…

Lacherige reacties of kleinerende opmerkingen maken mannen, die door een vrouw misbruikt zijn, extreem kwetsbaar. Vaak zijn ze door het seksueel misbruik inderdaad geen echte man geworden. Ze hebben de baard niet in de keel gekregen; houden een afgeknepen piepstem, of verbergen zich juist achter stoerheid: ‘mij krijg je niet’.

Diepe schaamte, mannelijke kwetsbaarheid

Diep van binnen zijn het jongetjes gebleven, die zich schamen voor een erectie of gewoon niet weten hoe ze ermee moeten dealen. Ik begin te denken dat de mannelijke seksualiteit misschien nog wel kwetsbaarder is dan de vrouwelijke. Vanwege het zichtbare, meetbare, …  enfin het mag duidelijk zijn wat ik bedoel.

Schade en behandeling

Uit onderzoek is inmiddels gebleken dat de (gevolg) schade bij seksueel misbruik van jongens nog groter is dan bij meisjes. Daarbij komt dat het, nog steeds, een gegeven is dat het zeer, zeer moeilijk bespreekbaar is.

Gebrek aan veiligheid en groot taboe

Een concreet voorbeeld: Ik had laatst een cliënt die uitbehandeld was bij de GGZ. Hij vertelde in zijn eerste consult bij mij wat er eigenlijk gebeurd was. Ik hem vroeg of hij dat gedeeld had in zijn 20-jarige zoektocht. Hij zei: ‘nee’. Gewoon omdat de veiligheid ontbreekt vanwege het grote taboe. Ook willen ze het meestal absoluut niet delen met een vrouw c.q. in vrouwelijk gezelschap.

Mijn antwoord op dit taboe

Ik ben vorig jaar gestart met mannengroepen, om dit bespreekbaar te maken. Het leed is echt onvoorstelbaar groot evenals de behoefte om het te delen. Ik merk, nu ik deze groepen geef, als antwoord op mijn eigen verleden. Het is geen ‘Walk in the park’, Het is Zingeving met een hoofdletter.

Visioen en mijn verlangen

Nu ik dit zo schrijf, merk ik dat ik een sterk verlangen heb dat mannen en vrouwen meer gaan connecten voorbij de #metoo-beweging. Dat we ophouden met wijzen (naar elkaar) en verantwoordelijkheid nemen. Ik heb een tijdje geleden van Ivonne Meeuwsen een filmpje gekregen van een Schotse onderzoekster die onderzoek doet naar misbruik door moeders. De tegenstand die deze onderzoekster ondervindt vanuit vrouwen(bewegingen) is stuitend …

Mijn visioen is dat we seksueel misbruik gaan zien voor wat het is: een verwoestende, ontwrichtende ervaring voor meisjes én voor jongens. Dat we ophouden met elkaar de schuld te geven. Dat we ons gaan richten op de werkelijke vraag.

Wat is de onderliggende oorzaak?

  • Hoe komt het dat het zó vaak gebeurd in onze cultuur.
  • Wat is de werkelijke onderliggende oorzaak?

Naast curatieve oplossingen (therapie) zou ik ook graag willen werken aan preventieve oplossingen. Of de wereld, onze maatschappij die zo graag alles indeelt in vakjes, in goed vs kwaad, daar aan toe is betwijfel ik. Ik blijf niettemin hopen!

Meer lezen over mannen die misbruikt zijn?

Wil je meer lezen over mannen die misbruikt zijn? Het boek ‘De weg van de misbruikte jongen’ van Henk Meulendijks is het ervaringsverhaal van Henk. Hij vertelt hoe hij een seksverslaving had en ook hoe hij hiervan heelde, middels onder andere Reiki en Innerlijk kind werk. Hier te koop

Seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd – scriptie Janita Beijeman:

Onderzoek

Janita Beijeman, auteur van de scriptie: 'Seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd'Een aantal maanden terug deed ik via de website en de nieuwsbrief een oproep met de vraag om mee te werken aan het onderzoek van Janita Beijeman over ‘Seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd’. Velen van jullie hebben hieraan gehoor gegeven, waarvoor dank. Inmiddels heeft Janita haar onderzoek gepresenteerd en verdedigd en is zij geslaagd voor haar opleiding. Inmiddels is dat al een paar weken geleden, dus hoog tijd dat haar scriptie ‘Seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd’ online komt. Gefeliciteerd Janita met dit mooie resultaat!

Scriptie: ‘Seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd’

Onderzoek doen is niet eenvoudig en maar al te vaak trekken mensen op  basis van wetenschappelijk onderzoek uiterst onwetenschappelijke conclusies, zie ook mijn blog over ‘evidence based‘. Des te mooier als er een onderzoek ligt, dat uit die valkuil blijft.

Aanbevelingen voor hulpverleners

Janita doet op basis van haar onderzoek een aantal aanbevelingen voor hulpverleners die specifiek werken met een hulpvraag die gericht is op helen van de seksualiteit, die ik jullie niet wil onthouden. Persoonlijk zou ik aanbevelen om het complete onderzoek te lezen.

Veiligheid

Een gevoel van veiligheid van overlevers bij de hulpverlener is van doorslaggevend belang. Dit kunnen hulpverleners op de volgende manier bevorderen:

  • Vraag ten allen tijde toestemming voordat de overlever aangeraakt wordt. Dit is al van belang tijdens de eerste kennismaking.
  • Geloof het verhaal van de overlever.
  • Vermijd schrikreacties of emotionele reacties. De hulpverlener moet niet bang zijn voor heftige gevoelens en moet daar mee kunnen omgaan.
  • Reageer empathisch op het verhaal, door te luisteren, de tijd te nemen, ter zake doende vragen te stellen en er niet om heen te draaien.
  • Benoem expliciet dat er met alle informatie die de overlever, vertrouwelijk wordt omgegaan.

Traumaverwerking

Ga na in hoeverre het trauma is verwerkt, voordat een interventie gericht op het verbeteren van seksualiteitsbeleving in werking wordt gesteld. Verwijs in het voorkomende geval eerst door naar een hulpverlener die is gespecialiseerd in traumaverwerking.

Educatie over seksualiteit

Uitleg over fysieke, seksuele en genitale responsen is van essentieel belang om een grotere effectiviteit van de interventies te bewerkstelligen. Overlevers hebben vaak last van schuld- en schaamtegevoelens. Deze kunnen veroorzaakt zijn door het feit dat overlevers gemerkt hebben dat zij tijdens het seksueel (kinder)misbruik genitaal gereageerd hebben. Vaak resulteert dit in totale verwarring en leidt dit er toe dat de eigen seksuele opwinding aversief wordt. Geef uitleg over genitale responsen en dat het feit dat het lichaam gereageerd heeft, dat dit niet betekent dat de overlever het seksueel (kinder)misbruik wilde.

Het tempo van de overlever

De hulpverlener dient zich te realiseren dat overlevers van seksueel (kinder)misbruik vaak lange(re) therapietijd nodig hebben. De hulpverlener dient het hulpverleningstraject af te stemmen op de belevingswereld en het tempo van de overlever.

Wil je het allemaal nog eens rustig nalezen en ook de andere aanbevelingen van Janita zien? Klik op onderstaande link voor het complete onderzoek.

seksualiteit na seksueel misbruik in de jeugd

Groetjes uit Peru van Henk Meulendijks

Superondersteuner Henk Meulendijks vanuit Peru

Sinds juni vorig jaar ben ik met tussenpozen in Peru, Zuid Amerika. Dat is de reden dat ik mij als therapeut bij Hulpverlening na seksueel misbruik heb uitgeschreven.

Reiki en innerlijk kindwerk

In Peru geef ik Reiki cursussen en Innerlijk kindwerk. Hierin kom ik regelmatig mensen, voornamelijk vrouwen, tegen die misbruik ervaren hebben. Dus ik voel me nog steeds zeer verbonden met dit werk.

Als ondersteuner toch verbonden

Toen Agnes mij vroeg of ik als ondersteuner aan het netwerk verbonden wilde blijven, heb ik direct ja gezegd. Vanuit mijn eigen persoonlijke ervaring weet ik hoe belangrijk het is om gereedschappen te hebben om met de gevolgen van je eigen misbruik om te gaan en dit te helen. Ik voel me gelukkig dat ik deze tools beschikbaar heb en daarmee deze kan doorgeven aan anderen.

Opleiding in Peru

Inmiddels heb ik, in de tijd dat ik in Nederland was eind vorig jaar, het innerlijk kindwerk door kunnen geven aan een aantal therapeuten bij Centrum ’t Ven in Venlo. Hier in Peru leid ik mensen op als therapeut voor Innerlijk kindwerk en als Reiki Master, zodat zij mijn werk voort kunnen zetten. Het is hard nodig. Door armoede en gebroken gezinnen is er veel leed te helen, afgezien nog van het seksueel en ander misbruik, waar ik hier mee te maken krijg.

Next stop Bolivia

Volgende maand staat Bolivia op het programma. Na een uitnodiging van een oud student van mijn cursussen in Cusco Peru, heeft zij mij gevraag om in La Paz mijn werk te komen doen. Gelukkig heb ik Spaanse les genomen, zodat ik me redelijk kan helpen. Graag wil ik mijn lessen volledig in het Spaans kunnen geven, maar dat duurt nog even. Nu werk ik met een vertaler, meestal een student die ook Engels spreekt.

Hard werkende mensen

Gezien de armoede, deze is al heel wat minder dan in het verleden, bied ik mijn cursussen gratis aan in deze landen. Mensen moeten hard werken om in hun levensonderhoud te voorzien, sociale voorzieningen zoals bij ons zijn er nauwelijks. Vraag naar mijn cursussen is er meer dan voldoende via mond op mond. Het is heel mooi dat in Nederland dit netwerk van Ivonne en Agnes bestaat en ik ondersteun hun werk van ganser harte!
Henk Meulendijks
Over zijn ervaringen met helen van seksueel misbruik, en zijn reizen, zowel in de wereld als in zijn innerlijk, schreef Henk het boek: ‘De weg van de misbruikte jongen’. Hier te koop

Toespraak Thérése Bravenboer

Toespraak Thérése Bravenboer bij het uitkomen van Kostbaar As

Ik sta hier, na jaren worsteling. Het boek lag al vijf jaar op de plank. En ik kwam er maar niet toe om het uit te geven. Ik had allerlei smoezen. En een van die smoezen was dat ik het mijn moeder niet aan wou doen. Maar nu is mijn moeder vorig jaar overleden, en toen was die smoes ook weg. Toen moest het toch maar gebeuren. Maar als Ivonne en Agnes niet zo achter me aan hadden gezeten, altijd vol begrip, altijd lief, mee gaand in mijn grillen, dan had dit boek er nooit gekomen. Ik heb nooit begrepen waarom een uitgever werd bedankt in een boek, maar nu weet ik het. Ze verdienen een lintje voor hun vasthoudendheid, voor hun geduld en voor het drogen van mijn tranen.

Hoe ik tot hier gekomen ben

Mijn hele leven heb ik stukjes geschreven. Als ik pijn had, als het weer eens teveel werd. Als uitlaatklep. Als een manier om mijn gedachten te ordenen. Het hielp me te overleven. En jaren geleden ben ik aan de slag gegaan om mijn stukjes te ordenen, aan te vullen, in een leesbare vorm te gieten. En zo ontstond langzamerhand dit boek.

Niet alleen om gezien te worden

Ik heb de afgelopen tijd veel nagedacht waarom ik nou perse een boek moest schrijven. Is dat omdat ik zo graag gezien wil worden. Gehoord wil worden. En dat zal zeker meespelen. Het niet gezien en niet gehoord worden in mijn jeugd beïnvloed mijn leven nog steeds. Jammer genoeg. Maar dat is nu eenmaal zo. Maar er zijn meer redenen.

Een van de redenen is mijn kinderen. Ik vind dat mijn kinderen recht hebben op een verklaring. Mijn kinderen hebben veel geleden. En niet alleen door het misbruik wat in het gezin was. Maar ook door mij.

Mijn rol als moeder

Ik was een moeder die bestond uit zeven delen. En dat is niet makkelijk voor kinderen om mee te leven. Zoals mijn dochter altijd zei; Ik was altijd in spanning welke vrouw me op kwam halen uit school.

Ik had ook bijvoorbeeld geen idee van grenzen. Waar lag mijn grens, waar de grens van mijn kind. Hoe moest ik knuffelen? Geen idee! Mijn kinderen hebben mij dat geleerd. Gewoon door het te vragen, door het op te eisen. Door te zeggen dat ik het maar even moest doorstaan. En hoe moeilijk ik het ook nog altijd vind, ik ben hen daar heel dankbaar voor. Ook voor hen was het moeilijk dat ik met het misbruik naar buiten ging. Daarmee ook hun geschiedenis op straat gooide. Maar ik moest.

Dit is namelijk ook een van de redenen dat ik het boek geschreven heb:

Mensen kijken weg van misbruik

Toen ik gescheiden was vroegen mensen aan me of de kinderen hun vader vaak zagen, dan zei ik; nee, want hij heeft seksueel misbruik gepleegd. Dan draaiden mensen letterlijk hun hoofd weg. Dit wilden ze niet weten. Dit mocht ik niet zomaar plompverloren zeggen. Het was te erg om te horen en dat vond ik verbijsterend. Ik vond het zo bizar dat, terwijl ons gezin zo iets ergs was overkomen, mensen daar niet naar wilde luisteren. Voor mijn gevoel geen mededogen hadden.

Breed bespreekbaar maken om misbruik te stoppen!

Ik besefte toen dat als we misbruik willen stoppen we het breed bespreekbaar moeten maken. Als mensen hun hoofd wegdraaien als ik dit vertelde, dan draaien ze ook hun hoofd weg als ze een kind zien dat misschien misbruikt wordt. En dat betekent dat misbruik nooit kan stoppen.

En stoppen mag ik nooit zeggen van professionals. Want misbruik zal nooit stoppen. Maar toch blijf ik het zeggen. Die utopie blijf ik najagen. Misbruik is te verwoestend.

Gaat het ooit over?

Het gebeurt me regelmatig dat ik ‘s avonds op de bank zit, en dat ik een appje krijg van m’n dochter ,of ik even boven wil komen. En dan vraagt ze me huilend wanneer het ooit over gaat. Of deze strijd om te leven altijd blijft duren. Dat ze er zo moe van wordt dat alles waar ze tegen aan loopt, terug te voeren is op het misbruik. Dat welk onderwerp je ook aansnijd bij therapie, je altijd weer terug moet naar het walgelijke. Dat altijd weer onder ogen moet zien.

Misbruik gaat iedereen aan

Ik vind dat deze strijd een strijd van de samenleving moet zijn. Niet van het individu. Misbruik is niet iets van het slachtoffer en de dader. Het kan alleen maar bestaan omdat we met z’n allen het niet willen zien en het niet willen bespreken. Ted Kloosterboer van Stichting Praat was van de week bij het ministerie met haar prachtige 21 minuten project. En zij zei daar een zin, die ingelijst op het ministerie mag hangen;

Zij zei;

“Laten we gewoon gaan praten over kindermishandeling. En niet als een zwaar onderwerp, maar gewoon als een onderwerp. We hebben het over abortus, over euthanasie, over alles wat je maar kan bedenken, maar niet over kindermishandeling. Laten we niet zo moeilijk doen!”

En die zin is me uit het hart gegrepen. Dank je wel Ted! Laten we luisteren naar de mensen die het is overkomen. Laten we zorgen voor goede hulp. De praktijk is dat je als getraumatiseerde nergens terecht kan.

Strakx

Maar gelukkig heeft Martijne Rensen stichting Strakx opgericht. Zij zorgt ervoor dat er eindelijk een plek is waar adequate hulp geboden gaat worden aan mensen die in hun jeugd getraumatiseerd zijn. En de trauma academie, zodat we eindelijk genoeg traumatherapeuten gaan krijgen. Dank je wel Martijne, dat ik in je adviesraad mag zitten. Ik voel me zeer vereerd.

Corinne Dettmeijer, Nationaal Rapporteur

En gelukkig hebben we de afgelopen jaren een zeer bevlogen Nationaal Rapporteur gehad die seksueel misbruik op de kaart heeft gezet. Zonder haar hadden we nooit onze foto’s van Project Unbreakable op groot formaat gehad. Zonder haar hadden we nooit tentoonstellingen kunnen houden. Het werk wat zij als Nationaal Rapporteur heeft gedaan is van onschatbare waarde. Met haar talloze rapporten en gedrevenheid heeft ze Nederland elke keer weer opgeschud.

Over waarheidsvinding

Bij misbruik is het zo dat iedereen gelijk zich af gaat vragen of het verhaal waar is of niet. Misbruik is haast altijd een op een, dus is er vaak een gebrek aan bewijs. Door dit gebrek aan bewijs wordt het een morele kwestie van geloven of niet geloven.

Maar ik denk dat wij als individu niet aan waarheidsvinding hoeven te doen. Daar is het strafrecht voor. Ik denk dat eenieder een persoonlijke, principiële keuze moet gaan maken:

  • Geloof ik mensen die vertellen dat ze misbruikt zijn wel of niet?
  • Wil ik een samenleving waarin de verhalen van misbruikslachtoffers gewantrouwd worden?
  • Of help ik streven naar een maatschappij waarin je na seksueel geweld zonder angst en schaamte je verhaal kunt doen?

Ik schaam mij nog steeds. Voor mijn zijn. Voor mijn slachtofferschap. Voor dat ik zo’n moeite heb met het leven. Voor het ongemak dat ik de ander aan doe. Voor mijn kinderen dat ik hen niet beschermd heb. Mag ik mijn mond wel open doen hierover. Is mijn verhaal wel waar? Heb ik het niet verzonnen?

De kosten van spreken

Door mijn verhaal te vertellen ben ik veel mensen kwijt geraakt. Mijn dochter zei niet voor niets, toen ze met haar verhaal naar buiten was gekomen:

‘Ik wilde dat ik was blijven zwijgen, dat ik de woorden terug kon nemen, ik wilde dat ik kon doen alsof het nooit was gebeurd. Want dan was alles niet uit elkaar gevallen.’

.En zo heeft iedereen zijn verhaal en zijn waarheid. Maar er gaat niets veranderen, als het bij geheimen, bij bekentenissen en bij beschuldigingen blijft. Alle vragen moeten gesteld kunnen worden, óók als die voelen als wantrouwen. In een sfeer van oprecht willen weten.

Het belang van nuance

Want in deze discussie is nuance zo belangrijk. Nuance die je alleen krijgt als je alles mag zeggen en vragen; als je niet blijft hangen in het hier en nu, maar ook kijkt naar de mechanismen die tot al deze misstanden leiden. Gaat kijken naar waar het eigenlijk vandaan komt.

En dat niet alleen.

De pijn van de omstanders

We moeten ook gaan kijken naar de pijn van de naasten. Ook de omstander wordt namelijk betrokken in het verhaal van misbruik en kindermishandeling. Het is niet voor niks dat hij of zij het niet wil weten.

Ik hoorde een vrouw op televisie, waarvan haar zus misbruikt was door haar vader, zeggen; Mijn zus is niet het enige slachtoffer. Ik ben net zo goed de dupe. Slachtoffer van haar verhaal. Zij heeft mijn beeld van mijn lieve vader afgepakt. Zij heeft mijn fijne herinneringen over ons gezin afgepakt. Zij heeft mijn rotsvast geloof afgepakt dat vader’s te vertrouwen zijn. Ik ben net zo goed slachtoffer.

Ik was geschokt. Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik dacht bizar genoeg dat alleen degene die misbruikt was slachtoffer was. (Al is het natuurlijk niet zo dat haar zus het beeld van haar vader afgepakt heeft, dat heeft haar vader gedaan met zijn gedrag!)

Vertellen én luisteren

En ik denk dat het heel belangrijk is om dit gezichtspunt mee te nemen in de hele discussie over misbruik. Als het slachtoffer geloofd wil worden, moeten we ook willen luisteren naar het verdriet van de omstander. Naar de moeite die de omstander heeft om zijn veilige wereldbeeld ter discussie te stellen. Als wij als slachtoffer serieus genomen willen worden, zullen we de omstander ook serieus moeten willen nemen.

Als onze innerlijke weerstand zo’n prominente plek inneemt in het niet willen zien wat er om ons heen gebeurt, niet willen horen wat een kind te zeggen heeft, Dan zullen we met z’n allen die weerstand heel serieus moeten gaan nemen en bespreekbaar gaan maken.

En daarom heb ik dus dit boek geschreven!

Bestel het boek hier!

Gezocht: therapeuten die niet bang zijn voor seksueel misbruik

Omgaan met seksueel misbruik vraagt véél van een therapeut

Wanneer klanten seksueel misbruikt zijn, hebben ze vaak een veelheid aan problemen. Problemen rond vertrouwen, moeite met autoriteit, grenzeloosheid en wantrouwen naar de hulpverlener zijn maar enkele van de problemen die de relatie met de hulpverlener bemoeilijken.

Onbegrip, ongeloof en walging

Mensen die seksueel misbruikt zijn, komen het regelmatig tegen: onbegrip, ongeloof en walging. Hoe ga jij daar mee om als therapeut? Kun jij verhalen horen die te erg of ongeloofwaardig of ronduit walgelijk zijn? Kun je recht doen aan je eigen reacties, zonder de klant in de kou te laten staan?

De missie van hulpverlening na seksueel misbruik

Onze missie is om de hulp na seksueel misbruik te verbeteren én beter zichtbaar te maken. Dat kunnen we niet alleen, daar hebben we jouw hulp bij nodig! Ben jij als therapeut betrokken bij cliënten die een verleden hebben van seksueel misbruik? Sluit onze missie aan bij de jouwe? Kom ons netwerk versterken!

Hulp bieden na seksueel misbruik geeft voldoening

Seksueel misbruik vraagt veel van je als therapeut en niet iedereen kan het zomaar. Het vraagt om speciale inzet en kennis van jouw kant, om mensen met zo’n belast verleden goed te kunnen helpen. In opleidingen wordt er (volgens ons) te weinig aandacht aan besteed. Weet jij genoeg over seksueel misbruik om echt te kunnen helpen?

Verdiepingstraining

Een 8-daagse training waarin je als therapeut leert hoe de langetermijneffecten van seksueel misbruik doorspelen in de hulpverleningsrelatie. Je krijgt gedegen kennis over seksueel misbruik en handvatten over hoe jij in jouw praktijk met deze ingewikkelde problematiek om kunt gaan. Meer informatie zie tabblad scholing

Sluit je aan bij het netwerk ‘Hulpverlening na seksueel misbruik’

  • Ben jij niet bang om met seksueel misbruikte mensen te werken?
  • Wil jij de zichtbaarheid van de hulp na seksueel misbruik vergroten?
  • Zoek jij klanten die naar jou op zoek zijn?
  • Zoek jij aansluiting bij collega’s waar je met een gerust hart naar doorverwijst?

Jouw aanbod op de therapeuten-site?

Wil je meer weten? Deelnemer worden? Lees eerst goed de voorwaarden door. Die staan op info voor therapeuten. Onderaan die pagina kun je dan gelijk je intake-formulier invullen en dan nemen we contact op voor een afspraak.

Andere manieren om bij te dragen

Sinds kort hebben we ook een mogelijkheid om bij te dragen als je zelf geen praktijk als therapeut hebt. Als ondersteuner van ons netwerk ben je van harte welkom.