Maandelijks archief: januari 2019

Recensie: De man die de paus aanklaagde

Geplaatst op door

‘De man die de paus aanklaagde’ van Colm O’Gorman

Onderstaande is een recensie, geschreven door Gooyke van der Schoot, over het boek ‘De man die de paus aanklaagde’ van Colm O’Gorman. Het boek is verkrijgbaar via deze link: De man die de paus aanklaagde

Misbruikt door zijn priester, verraden door zijn kerk.

Colm is misbruikt op 5-jarige leeftijd, tot zijn 7e. Vanaf zijn 14e werd hij opnieuw slachtoffer van zijn plaatselijke pastoor. Hij beschrijft treffend zijn verwarring en schaamte:

“Hij is pastoor en pastoors kunnen niet zondigen, dus ik ben de zondaar. Niemand mag weten hoe slecht ik ben”.

Twee en een half jaar duurde het misbruik

“Ik moest me tot het uiterste inspannen om bij mijn verstand te blijven. Ik merkte dat ik steeds meer gespleten begon te raken, net als in mijn jonge jaren. Je had de verborgen duistere wereld van het misbruik en de ”echte” wereld.”

Depressie en zelfmoordneigingen

In de echte wereld lijkt hij een normaal, goed functionerend, gezond en gelukkig mens. Het leven heeft hem geleerd anderen niet tot last te zijn, zich onderdanig op te stellen en geen moeilijkheden te veroorzaken. Maar van binnen raakte hij alle vertrouwen kwijt in het vermogen om voor zichzelf op te komen.

Hervonden kracht

Hij komt uit het dal als blijkt dat zijn vader hem gelooft en hem niets kwalijk neemt. Hij werkte zich op tot hulpverlener voor slachtoffers van seksueel misbruik en zette de hulporganisatie op “One in Four” om overlevenden en daders van kindermisbruik bij te staan. Dit aspect, dat zijn vader het voor hem opneemt, geeft de schrijver de kracht om de strafzaak tegen pastoor Fortune aan te spannen en later de ook de kerk aan te klagen.

Er zijn meer slachtoffers

“Het bleek dat er meer bewijzen waren dat de bisschop, nog geen 10 jaar voordat ik mijn klacht bij de politie indiende, klachten had ontvangen waarin Fortune ervan werd beschuldigd dat hij jongens had aangerand. En ik voelde verraad aan de jongen die ik was, aan mijn familie, aan mijn omgeving en aan mijn geloof. Ik stond perplex van de omvang ervan … Hoe hebben ze dit kunnen laten gebeuren zonder iets te doen? Hun woord had die stilte kunnen doorbreken en troost kunnen bieden.

Wat deed de kerk?

“Wie zouden er nog meer op de hoogte zijn geweest? Misschien het Vaticaan. Iedere bisschop moet eens per 5 jaar rechtstreeks aan het Vaticaan verslag uitbrengen over de stand van zaken in zijn bisdom, zijn volgelingen en zijn geestelijken. Ofwel, ze wisten het, ofwel ze hadden het moeten weten.”

Dus hij besloot de kerk aan te klagen …

Fortune pleegde zelfmoord. Dat had Colm niet gewild. Het betekent dat hij en de anderen ‘vermoedelijke’ slachtoffers zullen blijven. Hij nam een radicaal besluit: “ik zal naar waarheid en gerechtigheid blijven streven en de rooms-katholieke Kerk en de paus zelf dwingen de verantwoording op zich te nemen voor hun aandeel in de misdaden die tegen mij en talloze anderen zijn begaan.”

Pluspunten van het boek:

  • helder verwoord en beschreven
  • actuele thematiek
  • invoelbaar

Voorbij de meldcode

Geplaatst op door

De Meldcode bij seksueel misbruik is een formule waarmee je voorkomt dat je inactief blijft als je seksueel misbruik vermoedt. Het helpt je om in actie te komen door simpele stappen als collegiaal overleg te ondernemen. Maar wat de meldcode niet doet is je vertellen hoe je werkt met mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt.

Wat kun jij doen als hulpverlener?

Als het gaat om een verleden van seksueel misbruik bij mensen in de doelgroep waar jij mee werkt, is er veel wat je als hulpverlener zelf kunt doen. Dat vraagt van jou wél dat je je verdiept in de problematiek rondom seksueel misbruik. Dat je weet hebt van de langetermijneffecten en dat je traumasensitief kunt handelen.

Help, het zit niet in mijn opleiding!

In het tijdperk van #metoo en het naar buiten brengen van seksueel misbruik in sectoren zoals in de sport, de kerken, de cultuursector komen steeds meer hulpverleners erachter dat seksueel misbruik en de langetermijngevolgen hiervan een lacune zijn in hun opleiding. Hoe ga je daar eigenlijk mee om in de therapeutische setting?

Extra opleiding is gewenst

Het is niet vanzelfsprekend dat je als psycholoog, therapeut of hulpverlener kennis hebt van seksueel misbruik. Extra opleiding is gewenst. Gelukkig bestaat die mogelijkheid bij hulpverlening na seksueel misbruik. Je kunt een 8-daagse verdiepingstraining volgen waarin je de basiskennis over de langetermijneffecten van seksueel misbruik aangereikt krijgt.

Modulaire opleiding

De verdiepingstraining bied ik tegenwoordig in losse modules aan. Je kunt je dus per thema inschrijven. Heb je acht van de tien thema’s gevolgd, dan krijg je het certificaat dat bij de verdiepingstraining hoort. 

Meer weten? 

Stuur een mailtje naar ivonne.windtraveller@gmail.com

Recensie: Van verkracht naar veerkracht

Geplaatst op door

Het boek ‘Van verkracht naar veerkracht. Overleven na seksueel misbruik’ van Ann van Ingelghem is een mengsel van eigen ervaring, casuïstiek, theorie en kennis. Het doel van het boek is om vanuit het ervaringsdeskundig perspectief van de auteur het licht te laten schijnen op heling en herstel.

Theoretisch

Het boek geeft voor mijn smaak wat te veel theorie, met name in de tweede helft, waar het meer gaat om theoretische verhandelingen over diverse therapiesoorten. Dit draagt niet bij aan een beter begrip van seksueel misbruik en maakt het boek niet bepaald leesbaarder. Bepaalde stukken psycho-educatie over seksueel misbruik zijn daarentegen wel verhelderend, zoals uitleg over de amygdala en hoe dissosiatie werkt.

Het boek maakt duidelijk dat goede hulp vinden niet vanzelfsprekend is

De zoektocht van Ann om hulp te vinden die bij haar past staat in het boek helder beschreven. Dat het hierbij gaat om het vinden van meerdere soorten therapie, passend bij wie zij is als persoon én bij de fase van verwerking waar zij in zit. Haar pad loopt, zoals dat van velen, langs meerdere soorten therapie. Psycho-educatie, traumatherapie, NLP, lichaamsgerichte therapie: Ann spreekt terecht van een labyrinth van therapiën, waarin helaas ook in België de bewegwijzering nogal eens ontbreekt.

Seksueel misbruik in de titel

Juist bij seksueel misbruik ben ik fel gekant tegen verdoezelend taalgebruik. Te vaak wordt seksueel misbruik ontkend en de gevolgen daarvan zijn bijna net zo desastreus als het trauma zelf. Wat ik dus fijn vind is dat in haar ondertitel staat ‘Overleven na seksueel misbruik’.

Benoemt hertraumatisering in de hulpverlening

In feite is het taboe, maar in de hulpverlening worden slachtoffers van seksueel misbruik maar al te vaak gehertraumatiseerd. Soms eenvoudigweg doordat de achtergrond van seksueel misbruik niet aan het licht komt, soms doordat er ‘eenvoudige oplossingen’ voorgesteld worden (focus op het hier en nu) en soms doordat de therapeut niet breed genoeg insteekt en slechts een deelaspect behandeld, zonder adequate doorverwijzing.

Belgisch

Het boek is geschreven door een Belgische en is toegespitst op wat er in België zoal gedacht en gedaan wordt op het gebied van seksueel misbruik. Dat zal voor de Belgische lezer ongetwijfeld herkenbaarheid geven, zoals het voor mij wat vervreemdend werkt.

Pluspunten van het boek

  • positief en hoopgevend over seksueel misbruik
  • heldere uitleg over dissociatie, triggers en de rol van de amygdala
  • herkenbare persoonlijke ervaringen
  • breed kijkend naar wat kan helpen bij het helen van seksueel misbruik
  • benoemt hertraumatisering door de hulpverlening

Minpunten van het boek

  • te theoretisch
  • Belgisch (voor mij een minpunt al zal dit voor Belgen andersom gelden)

Voor wie is dit boek?

Voor therapeuten biedt het boek ervaringsverhalen met bijbehorende duiding, waardoor het zeker zal bijdragen tot een beter begrip van de complexiteit van de langetermijneffecten van seksueel misbruik. Voor lotgenoten is het boek bij vlagen wat te theoretisch, maar de kennis over seksueel misbruik zelf snijdt hout.

Bestel het boek hier

Wat betekent geheeld zijn?

Geplaatst op door

Het is januari en ik zit in een rustige periode. Dat lijkt fijn, maar voor mij is er niets moeilijker dan dat. Ik heb mijn incestverleden verwerkt en dan begint mijn leven. Dat denk ik. Toch is het niet vanzelfsprekend. Leven moet je leren. Het uitgeven van mijn boek betekent een einde en een nieuw begin.

Ik leef!

In juni 2018 geef ik mijn boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’ uit. Het is een prachtig moment waar ik naartoe heb gewerkt en geleefd. Het is een soort kroon op mijn verwerkingsproces. Een strijd die vele jaren heeft geduurd. De maanden daarna geniet ik van mijn succes en van alle mooie reacties en berichten dat mensen echt wat aan mijn boek hebben. Ik voel me verbonden met de mensen om mij heen. Het maakt me gelukkig om zoveel warmte te kunnen geven en ontvangen.

Ik ben uitgeput

In oktober voel ik dat ik erg moe ben. Logisch, er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. Ik doe een stapje terug, doe wat rustiger aan. Dan komt het snel weer goed, denk ik. Het lijkt echter of de vermoeidheid groter wordt. In november volgt er een dipje, ik voel me zwaar en negatief. Mijn therapeute, geeft aan dat ik december en januari wel nodig zal hebben om bij te komen. No way, denk ik. Half december verstuik ik mijn voet tijdens het post bezorgen. Dan kan ik echt niets meer en moet ik volledig rusten. Het is een flinke verstuiking, die me wekenlang dwingt om rust te nemen.

Ik heb geen houvast meer

Ik besef dat ik nog steeds overlevingsmechanismen met me meedraag. Hoezeer ik mijn
incestverleden ook heb verwerkt, ik heb nog veel te leren. Zo heb ik altijd een houvast aan doelen en projecten gehad, ook tijdens mijn verwerkingsproces. Mijn boek is zo’n project, dat houdt me op de been, daar ga ik voor. Het boek is er nu, het vindt haar weg in de wereld. Nu heb ik geen project, geen concrete plannen. Ik ben ook te moe om plannen te bedenken. Daarmee is mijn houvast weg. Geen doel, geen beweging, geen afleiding. Dat is confronterend en maakt me heel onzeker.

Geheeld zijn, is heel bijzonder

Steeds als ik terugkijk, ben ik me ervan bewust dat geheeld zijn heel bijzonder is en dat ik van ver ben gekomen. Wat ik nu voel, is zo mooi. Ik voel warmte en liefde en kan geven en ontvangen. De verbinding met andere mensen, is het belangrijkste en mooiste dat mijn proces me heeft opgeleverd. Tegelijkertijd is het voelen soms ook moeilijk. Het is altijd nog relatief nieuw, en het is voor mij intens.

Geheeld en toch nog therapie

Het lijkt misschien vreemd, dat ik geheeld ben en toch nog naar mijn therapeute ga. In mijn lichaam zitten nog steeds blokkades, oude pijn, oude emoties vast. Daarvoor ga ik naar therapie, het lichaamswerk helpt me bij het loslaten van die blokkades. Nu vind ik het om andere redenen ook fijn dat ik met therapie door ben gegaan. Met mijn therapeute kan ik bespreken hoe het gaat. Zij houdt me een spiegel voor.

Leren leven

Geheeld zijn betekent nu dus voor mij: leren leven. Veel elementen van mijn
overlevingsmechanismen draag ik nog met me mee. Grote delen zijn tijdens mijn verwerkingsproces wel weggevallen, maar sommige mechanismen zijn behoorlijk hardnekkig. De komende tijd ga ik uitrusten en leren leven. En genieten van al het moois dat in mijn leven is.