Onderstaande blog is ingestuurd door Superondersteuner Henk Meulendijks. Hij heeft een tijdje als therapeut op deze site gestaan en is op dit moment in Peru en reist in maart af naar Bolivia, om daar mensen te helpen en te trainen in Reiki. In deze blog beschrijft hij zijn perspectief over de samenhang tussen seksueel misbruik en het leven in een patriarchale maatschappij.

Mijn perspectief op Seksueel misbruik en de patriarchale maatschappij.

In deze wereld zijn de meeste samenlevingen nog steeds voornamelijk bestuurd door mannen. Ook organisaties zijn hoofdzakelijk patriarchaal, kijk b.v. maar eens naar de Rooms Katholieke kerk en andere religies, waar mannen de enige of de voornaamste rollen vervullen. Vanuit dit patriarchale perspectief wil ik eens kijken naar misbruik van vrouwen.

Geschiedenis

In een patriarchale maatschappij is het beeld dat vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen een normaal uitgangspunt. Als we in onze eigen geschiedenis terug kijken dan zien we dat in de afgelopen eeuw de rechten van vrouwen in onze samenleving beetje bij beetje uitgebreid zijn. Toen mijn moeder met mijn vader trouwde, werd zij uit overheidsdienst ontslagen. Dat was in de jaren ’50 van de vorige eeuw nog zo. Nog steeds is er geen evenwicht op alle fronten tussen de participatie van mannen en vrouwen alhoewel we al een flink stuk opgeschoten zijn.

Wereldbeeld

Een van de manieren om naar seksueel misbruik te kijken, is vanuit dit wereldbeeld en dan zie ik seksueel misbruik door mannen als een manier om hun dominante rol in de maatschappij, het gezin of welke andere samenlevingsvorm dan ook, te bekrachtigen. Dit levert een heel ander beeld op wat betreft misbruik. Vanuit mijn spiritueel perspectief zie ik dan de hele mannelijke voorouderlijke lijn verschijnen waar overdracht van overtuigingen heeft plaatsgevonden tot in de huidige generaties.

Overtuigingen

Deze overtuigingen gaan over de rol van de man in de verschillende samenlevingsvormen van onze maatschappij, hun (machts)positie, vermeende rechten, verhoudingen tussen man en vrouw, seksualiteit en dominantie. Als jong kind nemen wij deze overtuigingen over van onze ouders en verdere voorouders. Deze zijn meestal onbewust en manifesteren zich in het gedrag van mannen (en vrouwen). Vooral het feit dat deze overtuigingen meestal onbewust zijn, maakt dat verandering een uitdaging is. Veel gedrag dat voortkomt uit deze overtuigingen wordt als “normaal” gezien. Voorbeelden zijn pornografie kijken, seksueel getinte opmerkingen, mannenpraat als het over vrouwen gaat.

Extreem

Extreem mannelijke energie uit zich in oorlogen, in competitiedrang, dominantie. In oorlogen gebruikten mannen niet alleen hun wapen, maar ook hun penetratiekracht om hun overmacht te tonen en daar zijn vrouwen het slachtoffer van. Seksuele energie wordt dan niet meer gebruikt waarvoor ze bedoeld is, als energie om te creëren, maar om te vernietigen. Ook zie ik dat seksueel ongepast gedrag van generatie op generatie doorgegeven wordt, net zoals misbruik ook over meerdere generaties zichtbaar is.

Verandering

Deze overtuigingen leven ook op een collectief niveau en dat maakt dat de nodige inspanning nodig zal zijn om dit te veranderen, man voor man. Ja, het werkt heel goed om door middel van campagnes een ander beeld neer te zetten, maar de veranderingen moeten toch in iedere man voor zich plaats vinden. Dat vraagt moed. Moed om zichzelf in de ogen te kijken en het eigen gedrag eens vanuit het perspectief van de vrouw te zien. Om het innerlijke vrouwelijke, wat iedere man in zich heeft, eens aan het woord te laten. Moed om het bestaande beeld van mannelijkheid een andere inhoud te geven en daarmee het risico te lopen uitgestoten te worden uit de sociale mannen omgeving.

De echte man

Het innerlijk vrouwelijke is in de opvoeding vaak in de verdrukking geraakt, doordat het mannelijke onevenredig veel aandacht heeft gekregen, ten koste van het vrouwelijke aspect. Een echte man is in mijn ogen iemand die zijn mannelijke energie in balans heeft gebracht met zijn vrouwelijke energie en daarmee weg is uit het extreem mannelijke, waar onze maatschappij zo aan gewend is. Wanneer onze samenlevingen werkelijk de balans willen bereiken, dan zal er in de opvoeding van de volgende generatie de volle aandacht aan gegeven moeten worden. Deels zie ik dit al gebeuren door het vormen van mannencirkels, waar mannen samen werken aan het terug brengen van de balans in hun energie. Maar er is nog veel meer nodig. Ik zelf merk dat ik veel moeite heb met het extreem mannelijke en daarom geen verbinding maak met mannen in deze energie. Dat heeft met name te maken met het beschadigde vertrouwen in mannelijke energie door mijn eigen geschiedenis van seksueel misbruik (door een man).

De vrouw

Vanuit de maatschappij waar ik nu ben, Peru, zie ik de verstoorde mannelijke energie heel duidelijk. In mijn werk kom ik regelmatig vrouwen tegen die misbruikt zijn, waar in de relatie met hun familie (ouders, grootouders) en partners het ongezonde mannelijke evident is. Door met name jonge vrouwen in contact te brengen met hun innerlijke kind en hen te ondersteunen in het helen van hun verleden en de overtuigingen die daar bij horen, kunnen zij hun innerlijke kracht weer vinden en hun rechtmatige plaats in alle lagen van de maatschappij opeisen. De plaats van evenwaardigheid. Daarmee doorbreken zij ook de voorouderlijke patronen van misbruik. Dan zullen mannen moeten volgen.

Tot slot

Er zijn meerdere perspectieven om naar seksueel misbruik door mannen te kijken. Voor mij komt het neer op aangeleerd gedrag vanuit de jeugd door ouderlijke en voorouderlijke patronen, sociale acceptatie en dergelijke. Aan ouders en toekomstige ouders zou ik mee willen geven hun eigen gedrag en de onderliggende overtuigingen en trauma’s te onderzoeken en op te lossen, zodat zij dit niet door hoeven te geven aan de volgende generatie. Ik ken de overtuigingen en de trauma’s vanuit mijn eigen ervaring (zelf misbruikt) en de vervorming van mijn eigen seksualiteit als resultaat. Door middel van innerlijk kindwerk heb ik mijn trauma’s kunnen helen en mijn overtuigingen over onder andere seksualiteit in balans kunnen brengen. Dit wens ik eenieder toe en nodig mannen en vrouwen uit om hun innerlijk werk te doen.

Henk Meulendijks

De Meldcode bij seksueel misbruik is een formule waarmee je voorkomt dat je inactief blijft als je seksueel misbruik vermoedt. Het helpt je om in actie te komen door simpele stappen als collegiaal overleg te ondernemen. Maar wat de meldcode niet doet is je vertellen hoe je werkt met mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt.

Wat kun jij doen als hulpverlener?

Als het gaat om een verleden van seksueel misbruik bij mensen in de doelgroep waar jij mee werkt, is er veel wat je als hulpverlener zelf kunt doen. Dat vraagt van jou wél dat je je verdiept in de problematiek rondom seksueel misbruik. Dat je weet hebt van de langetermijneffecten en dat je traumasensitief kunt handelen.

Help, het zit niet in mijn opleiding!

In het tijdperk van #metoo en het naar buiten brengen van seksueel misbruik in sectoren zoals in de sport, de kerken, de cultuursector komen steeds meer hulpverleners erachter dat seksueel misbruik en de langetermijngevolgen hiervan een lacune zijn in hun opleiding. Hoe ga je daar eigenlijk mee om in de therapeutische setting?

Extra opleiding is gewenst

Het is niet vanzelfsprekend dat je als psycholoog, therapeut of hulpverlener kennis hebt van seksueel misbruik. Extra opleiding is gewenst. Gelukkig bestaat die mogelijkheid bij hulpverlening na seksueel misbruik. Je kunt een 8-daagse verdiepingstraining volgen waarin je de basiskennis over de langetermijneffecten van seksueel misbruik aangereikt krijgt.

Kom kennismaken

Een achtdaagse opleiding is een behoorlijke tijdsinvestering en het is in ieders belang dat het aanbod aansluit bij jouw verwachtingen als cursist. Daarom organiseer ik elke maand een introductiemiddag. Zo kun je kennismaken met mij als trainer, met de materie en met de manier van werken binnen de cursus.

Elke maand op de 11de

Elke maand behalve juni 2019 kun je je inschrijven voor de introductiemiddag. De bijeenkomst kost € 50,00 (ex. btw) die je terugkrijgt als je je voor de verdiepingstraining inschrijft. Schrijf je in via onderstaande link en vergeet niet om aan te geven in welke maand je naar de bijeenkomst komt.

Ik schrijf me in!

Het boek ‘Van verkracht naar veerkracht. Overleven na seksueel misbruik’ van Ann van Ingelghem is een mengsel van eigen ervaring, casuïstiek, theorie en kennis. Het doel van het boek is om vanuit het ervaringsdeskundig perspectief van de auteur het licht te laten schijnen op heling en herstel.

Theoretisch

Het boek geeft voor mijn smaak wat te veel theorie, met name in de tweede helft, waar het meer gaat om theoretische verhandelingen over diverse therapiesoorten. Dit draagt niet bij aan een beter begrip van seksueel misbruik en maakt het boek niet bepaald leesbaarder. Bepaalde stukken psycho-educatie over seksueel misbruik zijn daarentegen wel verhelderend, zoals uitleg over de amygdala en hoe dissosiatie werkt.

Het boek maakt duidelijk dat goede hulp vinden niet vanzelfsprekend is

De zoektocht van Ann om hulp te vinden die bij haar past staat in het boek helder beschreven. Dat het hierbij gaat om het vinden van meerdere soorten therapie, passend bij wie zij is als persoon én bij de fase van verwerking waar zij in zit. Haar pad loopt, zoals dat van velen, langs meerdere soorten therapie. Psycho-educatie, traumatherapie, NLP, lichaamsgerichte therapie: Ann spreekt terecht van een labyrinth van therapiën, waarin helaas ook in België de bewegwijzering nogal eens ontbreekt.

Seksueel misbruik in de titel

Juist bij seksueel misbruik ben ik fel gekant tegen verdoezelend taalgebruik. Te vaak wordt seksueel misbruik ontkend en de gevolgen daarvan zijn bijna net zo desastreus als het trauma zelf. Wat ik dus fijn vind is dat in haar ondertitel staat ‘Overleven na seksueel misbruik’.

Benoemt hertraumatisering in de hulpverlening

In feite is het taboe, maar in de hulpverlening worden slachtoffers van seksueel misbruik maar al te vaak gehertraumatiseerd. Soms eenvoudigweg doordat de achtergrond van seksueel misbruik niet aan het licht komt, soms doordat er ‘eenvoudige oplossingen’ voorgesteld worden (focus op het hier en nu) en soms doordat de therapeut niet breed genoeg insteekt en slechts een deelaspect behandeld, zonder adequate doorverwijzing.

Belgisch

Het boek is geschreven door een Belgische en is toegespitst op wat er in België zoal gedacht en gedaan wordt op het gebied van seksueel misbruik. Dat zal voor de Belgische lezer ongetwijfeld herkenbaarheid geven, zoals het voor mij wat vervreemdend werkt.

Pluspunten van het boek

• positief en hoopgevend over seksueel misbruik
• heldere uitleg over dissociatie, triggers en de rol van de amygdala
• herkenbare persoonlijke ervaringen
• breed kijkend naar wat kan helpen bij het helen van seksueel misbruik
• benoemt hertraumatisering door de hulpverlening

Minpunten van het boek

• te theoretisch
• Belgisch (voor mij een minpunt al zal dit voor Belgen andersom gelden)

Voor wie is dit boek?

Voor therapeuten biedt het boek ervaringsverhalen met bijbehorende duiding, waardoor het zeker zal bijdragen tot een beter begrip van de complexiteit van de langetermijneffecten van seksueel misbruik. Voor lotgenoten is het boek bij vlagen wat te theoretisch, maar de kennis over seksueel misbruik zelf snijdt hout.

Bestel het boek hier

Het is januari en ik zit in een rustige periode. Dat lijkt fijn, maar voor mij is er niets moeilijker dan dat. Ik heb mijn incestverleden verwerkt en dan begint mijn leven. Dat denk ik. Toch is het niet vanzelfsprekend. Leven moet je leren. Het uitgeven van mijn boek betekent een einde en een nieuw begin.

Ik leef!

In juni 2018 geef ik mijn boek ‘De impact van incest op alle levensgebieden’ uit. Het is een prachtig moment waar ik naartoe heb gewerkt en geleefd. Het is een soort kroon op mijn verwerkingsproces. Een strijd die vele jaren heeft geduurd. De maanden daarna geniet ik van mijn succes en van alle mooie reacties en berichten dat mensen echt wat aan mijn boek hebben. Ik voel me verbonden met de mensen om mij heen. Het maakt me gelukkig om zoveel warmte te kunnen geven en ontvangen.

Ik ben uitgeput

In oktober voel ik dat ik erg moe ben. Logisch, er is veel gebeurd in de afgelopen maanden. Ik doe een stapje terug, doe wat rustiger aan. Dan komt het snel weer goed, denk ik. Het lijkt echter of de vermoeidheid groter wordt. In november volgt er een dipje, ik voel me zwaar en negatief. Mijn therapeute, geeft aan dat ik december en januari wel nodig zal hebben om bij te komen. No way, denk ik. Half december verstuik ik mijn voet tijdens het post bezorgen. Dan kan ik echt niets meer en moet ik volledig rusten. Het is een flinke verstuiking, die me wekenlang dwingt om rust te nemen.

Ik heb geen houvast meer

Ik besef dat ik nog steeds overlevingsmechanismen met me meedraag. Hoezeer ik mijn
incestverleden ook heb verwerkt, ik heb nog veel te leren. Zo heb ik altijd een houvast aan doelen en projecten gehad, ook tijdens mijn verwerkingsproces. Mijn boek is zo’n project, dat houdt me op de been, daar ga ik voor. Het boek is er nu, het vindt haar weg in de wereld. Nu heb ik geen project, geen concrete plannen. Ik ben ook te moe om plannen te bedenken. Daarmee is mijn houvast weg. Geen doel, geen beweging, geen afleiding. Dat is confronterend en maakt me heel onzeker.

Geheeld zijn, is heel bijzonder

Steeds als ik terugkijk, ben ik me ervan bewust dat geheeld zijn heel bijzonder is en dat ik van ver ben gekomen. Wat ik nu voel, is zo mooi. Ik voel warmte en liefde en kan geven en ontvangen. De verbinding met andere mensen, is het belangrijkste en mooiste dat mijn proces me heeft opgeleverd. Tegelijkertijd is het voelen soms ook moeilijk. Het is altijd nog relatief nieuw, en het is voor mij intens.

Geheeld en toch nog therapie

Het lijkt misschien vreemd, dat ik geheeld ben en toch nog naar mijn therapeute ga. In mijn lichaam zitten nog steeds blokkades, oude pijn, oude emoties vast. Daarvoor ga ik naar therapie, het lichaamswerk helpt me bij het loslaten van die blokkades. Nu vind ik het om andere redenen ook fijn dat ik met therapie door ben gegaan. Met mijn therapeute kan ik bespreken hoe het gaat. Zij houdt me een spiegel voor.

Leren leven

Geheeld zijn betekent nu dus voor mij: leren leven. Veel elementen van mijn
overlevingsmechanismen draag ik nog met me mee. Grote delen zijn tijdens mijn verwerkingsproces wel weggevallen, maar sommige mechanismen zijn behoorlijk hardnekkig. De komende tijd ga ik uitrusten en leren leven. En genieten van al het moois dat in mijn leven is.