Recensie: The Land of Dark Forgetting van Sarah Cantor

Satanisch ritueel misbruik

Elke hulpverlener die zich met het thema seksueel misbruik bezighoud, komt mensen tegen die te maken hebben gehad met georganiseerd, soms geritualiseerd, structureel en gewelddadig seksueel misbruik. De groepen die zich hiermee bezighouden zijn doorgaans sterk hierarchisch georganiseerd en lijken te beschikken over technieken om bewust geheugenbeschadigingen te creëeren, door zowel trauma als drugs. Vaak leiden deze ervaringen tot een gedesorganiseerd geheugen, dissociatie en heftige herbelevingen.

Waarom een recensie van een Engelstalig boek?

Ik bespreek het boek hier, ondanks dat het een Engelstalig boek is waarvoor nog geen Nederlandse vertalling is. Dat is vooral omdat er in het Nederlands weinig of niets te verkrijgen is over deze materie. Het boek van Mimi Cuyvers: ‘Ze komen me halen!’ en het boek van Dianne Bosch, ‘Alles moet open’ zijn daarop de positieve uitzonderingen. Beide zijn verkrijgbaar via onze boekenwinkel.

Het boek ‘The Land of Dark Forgetting’

Het boek van Sarah Cantor is redelijk uniek als het gaat om getuigenissen over satanisch ritueel misbruik. Haar verhaal is samenhangend en wisselt ‘alledaagse werkelijkheid’ af met de traumatische ervaringen. Daardoor blijft het boek te behappen. Een grote verdienste is ook haar verhaal over welke stappen zij in haar helende reis heeft ondernomen.

Een boek met een triggerwaarschuwing

De inhoud van satanisch misbruik is misselijkmakend. De manier waarop kinderen misbruik, mishandeld en geïndoctrineerd worden, is moeilijk verteerbaar. Desondanks is het verhaal heel geloofwaardig: Als je met open ogen naar de wereld kijkt, een wereld waarin kindermisbruik aan de orde van de dag is, waar netwerken opereren zoals dat van Jeffrey Eppstein en Marc Dutroux, waar mensen betalen om baby’s misbruikt te zien worden op het Darkweb en waar religieuze groeperingen onthoofdingen en verkrachtingen als wapenfeiten zien, dan wordt ook het verhaal van Sarah Cantor heel geloofwaardig.

De overlevingskracht van een kind

Een kind kan heel veel overleven. Die veerkracht betekent echter niet dat er later geen problemen uit voortkomen. Zoals Sarah Cantor zegt: ‘Soms ben je dan een heel leven bezig met helen’. En toch kan het, toch doet zij het. Ze vindt zelfs de innerlijke kracht om te komen tot vergeving.

Voor wie is dit boek geschikt?

Hulpverleners die dit thema tegenkomen bij hun cliënten zullen in dit boek zeker herkenning en achtergrondinformatie vinden. Daarnaast wijst het boek naar mogelijkheden om te helen. Voor slachtoffers/lotgenoten is het boek ook goed leesbaar, mits je in een stadium van helen bent dat dit toestaat. Voorzichtigheid en goed voor jezelf zorgen, is zeker geen overbodige luxe als je dit boek leest.

The land of dark forgettingPluspunten van het boek

  • het draait niet om de feiten heen
  • geloofwaardig door de innerlijke coherentie
  • geeft manieren om te helen aan

Minpunten van het boek

  • niet in het Nederlands beschikbaar
  • hele nare kaft, voelt een beetje plakkerig aan

Het boek is te koop via: Amazon

Toespraak van Mimi Cuyvers bij de lancering van haar boek

Ten tijde van de boeklancering heeft Mimi Cuyvers een toespraak gehouden, die ik jullie niet wil onthouden. Deze indrukwekkende speech staat hieronder:

Ik ben satanisch misbruikt! 

Heel lang heb ik gedacht dat ik het verzon en heel lang heb ik het niet kunnen accepteren. Maar nu ben ik me er terdege bewust van en wil ik het ook benoemen. Ik wil het taboe doorbreken. Maar het is hard! Te hard!

Ik ben ervan overtuigd dat ik ook tegenwind krijg: je hebt dit verzonnen. Waarom zou ik het nodig hebben om dit te verzinnen. Anderen zullen zeggen zoals mijn moeder: dat is je aangepraat door de therapeuten. Tijdens mijn opleiding van Gestalttherapeut is er echter nooit gesproken over het misbruik.

Hoe dikwijls heb ik doodsbang geroepen: ZE KOMEN ME HALEN!
Hoe dikwijls ben ik angstig onder of achter de zetel gekropen. Ik moest verdwijnen, me onzichtbaar maken. 

Dankzij enkele dappere mensen in  de hulpverlening, die me ernstig namen, sta ik nu hier. Ik ben erin geslaagd een boek te schrijven, mijn leven na satanisch misbruik. Ik beschrijf niet zo zeer de gruwelijkheden van het misbruik als wel het gewone dagelijkse leven. 

Ook over het schrijven van het boek bestaan controverses. De ene kant zegt: het is goed om het van je af te schrijven. De andere kant zegt: moet je daar nu terug ingaan? Alles opnieuw herbeleven?

Ik had geen keuze, het verlangen om dit boek te schrijven was ontzettend groot. Ik wilde beslist het taboe doorbreken, aan de wereld kenbaar maken: kijk mensen die gruwelijkheden, het satanisme bestaat. Het is met mij gebeurd.

Van mijn jeugd heb ik bijna geen herinneringen. Het weinige dat ik mij herinner zijn de jeugdkampen, als monitrice en de volleybal waarin ik schitterde.
Van mijn gezin van herkomst herinner ik me zeer weinig. Ik weet wel dat ik dikwijls het gevoel had dat ik leefde met een geheim. Ik weende vaak in het geniep. Dat hebben mijn ouders nooit geweten. Toen ik het mijn moeder onlangs vertelde reageerde ze:  “kind dan kon jij goed comedy spelen”. Weer werd ik niet gehoord.

Ik druk dit uit in mijn gedicht.

Verjaardag

Kreeg voor mijn 18de verjaardag

Een kaart met de volgende tekst:

   “Je kan het net niet zien

   Maar ik weet dat je lacht

   Dat doe je namelijk altijd.”

Toen heb ik erg geweend om wat niet werd gezien.

Het duurt lang eer ik door heb wat er werkelijk met me aan de hand is. Zo volg ik een therapeutische opleiding zonder ook maar te beseffen wat er met me gaande is. Ik ben ’te’…te bang, te emotioneel, te verdrietig… niemand vraagt zich af vanwaar die ’te’ komt.

Tot ik bij Frie terecht kom. Daar komen kreten, bewegingen en Frie zoekt met mij naar de betekenis. Ik heb kilometers brieven naar Frie geschreven. Lieve Frie, je bent gestorven tijdens mijn therapie bij jou. Ik mis je heel erg maar in mijn boek leef je verder.

En dan de confrontatie met PAAZ en psychiatrie. Mijn god. Zo onkundig en afstandelijk. Ik word er echt niet beter van. Gelukkig ontdekt mijn hand de hand van Egied. Hij houdt me overeind, samen met een psychologe en de ergotherapeut van de PAAZ waar ik een hele tijd verblijf.

Langzaam komen bij de angsten, kreten, dissociaties en beelden. Woorden heb ik niet. Ik word een klein ineengedoken kindje dat niet kan spreken. Pascaline komt in haar plaats. Zij ziet en voelt wat er gebeurt. 

Ik kan me thuis niet handhaven. Het is te afschuwelijk. Op dat moment duidt iemand mij dat het over satanisch misbruik gaat. In het boek van Els Lecompte herken ik beelden en belevenissen.

Ik ben in verschillende psychiatrische centra geweest. Ik blijf er maximum drie weken. Ik ben me erg bewust van de onmacht, onverschilligheid en afstandelijkheid van de hulpverlening. 

Gelukkig heb ik heel goede vrienden. En ik begin te schrijven. Grote letters, kleine letters, kris-kras, gekribbel… en geleidelijk aan worden het gedichten. Hierin kan ik mijn emoties kwijt. Ik ga een schrijfcursus volgen en ik begin ernaar te verlangen mijn belevingen van satanisch misbruik in een boek te gieten.

Dankzij de professionele en emotionele hulp van Ivonne Meeuwsen, sta ik nu hier met mijn boek. Het is me gelukt, net op tijd. Mijn tijd is op. Ik verlang naar de eeuwige rust. Ik wil er zijn op mijn manier en dat is nu, ik wil sterven op mijn manier. Ik kan bij mezelf niet aanvaarden hoeveel gruwel die kleine van drie is aangedaan. Ik verlang naar de eeuwige rust.

Mijn boek wil ik doorgeven en ik hoop dat zowel slachtoffers van satanisme als hulpverleners er iets aan hebben.

Als er één ding te vertellen valt is het wel dit: satanisch misbruik bestaat en ik, samen met mijn lotgenoten hebben het meegemaakt.

Ik draag dit boek postuum op aan Frie, mijn lieve therapeut, mijn moederke. 

Ik schenk symbolisch een boek aan haar goede vriendin, Magdaleen De Bruykcere. Haar dochter komt het boek in ontvangst nemen, daar Magdaleen met verlof is.

Dit boek aanschaffen? Klik hier

Boek ‘Ze komen me halen’ Mimi Cuyvers

mimi cuyvers, Ze komen me halen‘Ze komen me halen’ is de angstkreet die Mimi slaakt wanneer ze, tijdens een therapiesessie, in een herbeleving komt van satanisch ritueel misbruik. Haar mimiek verandert, ze kruipt in elkaar van angst en roept naar haar therapeut Frie, help me toch!’

Het boek ‘Ze komen me halen’

In haar boek neemt Mimi Cuyvers de lezer mee in haar leven en in diverse therapeutische settings. Aanvankelijk weigert zij te geloven dat de beelden, die haar herbelevingen haar tonen, waar kunnen zijn: ‘Zoiets bestaat toch niet?’ Het boek bevat weinig details over deze belevingen, maar het omschrijft helder de impact van deze gebeurtenissen op haar verdere leven.

Onbegrip, ongeloof en onmacht

Haar ervaringen met opname op de PAAZ en later het psychiatrisch ziekenhuis schetsen en passant een verontrustend beeld van de hulpverlening. Een hulpverlening die voor een groot deel onvoldoende toegerust lijkt, om met satanisch ritueel misbruik en heftige herbelevingen om te gaan.

Satanisch ritueel misbruik bestaat!

Halverwege het boek komt zij, tijdens haar zoektocht, tot de onontkoombare conclusie dat satanisch ritueel misbruik bestáát. Dat zij er slachtoffer van is geweest, op heel jonge leeftijd. Het besef biedt haar een bepaalde mate van troost: Zij is niet gek, ze verzint dit niet. Tegelijk is het een confrontatie met een onaangename werkelijkheid.

Het leven valt Mimi zwaar

Eén doel wil zij nog verwezenlijken: Het schrijven van haar boek. Maar het vertellen van het verhaal activeert nog meer de herbelevingen die haar leven tot een hel maken. Zij zet door, omdat ze een missie heeft. De hulpverlening moet weten dat het bestaat. Tegelijk is het boek een hart onder de riem van lotgenoten. Het bestaat!

Een aangrijpend relaas

Het thema én de manier waarop zij haar verhaal vertelt is aangrijpend. Zij schrijft direct en open vanuit haar eigen beleving. Juist daardoor wordt zij als mens voelbaar en biedt het boek een blik op wat de invloed is van het vroegkinderlijke satanisch ritueel misbruik op haar latere leven.

In haar nawoord schrijft Mimi:

“Ik ben slachtoffer van satanisch misbruik.” Als ik dit durf te benoemen krijg ik meestal terug: “Wat is satanisch misbruik? Daar heb ik nog nooit van gehoord.” Dan komt de moeilijkheid. Als ik dit tracht te benoemen, dreig ik al te dissociëren. De gruwelijke rituelen, meestal uitgevoerd door een groep mensen, gekleed in zwarte kleren en zwarte kappen op, met kruisen en scherpe wapens. De gedachten hieraan brengen me in herbeleving. Bij mij gebeurde het in een kerk. Ik was amper drie. Het schrijven van dit boek was hierdoor geen sinecure.

Mimi Cuyvers schrijft, dwars door alle herbelevingen heen. Tegen de stroom van de reguliere hulpverleners die zeggen: ‘potje dicht’ in. Zij neemt stelling in het nimmer aflatende debat over of satanisch ritueel misbruik bestaat. Het bestaat. Zij maakte het mee.

Kosten

Het boek kost € 18,00 en is hier te bestellen.
Verzendkosten zijn € 5,00 (naar België € 10,00)

Bestel hier het boek

Voor onze Belgische klanten: De verzendkosten vanuit Nederland zijn € 10,00.
Wij adviseeren het boek te bestellen via Bol.com. Met navolgende link kom je direct bij waar het boek te koop is.

Ze komen me halen, via Bol.com