Wat is Developmental Transformations?
Developmental Transformations (DvT) is ontwikkeld door David Read Johnson in Amerika, inmiddels heeft DvT ook vaste voet op Nederlandse bodem. DvT kan zowel individueel als in een groep gegeven worden.
Het speelvlak: Een introductie in de methode Developmental Transformations
Welkom in het speelvlak. Het speelvlak dat we met elkaar creëren. We starten vanuit een lege ruimte, er zijn alleen enkele kussens die we gebruiken. We verbeelden verder met ons lijf en komen in beweging. Wat roept het aan gevoelens, beelden, verlangens, gedachten en ervaringen op? Mogen we daarmee spelen? Om je te zien en serieus te nemen. Om je te laten zien wat er nog meer mogelijk is en andere perspectieven mee te geven. Dat we kunnen leren lachen om onze imperfecties en onmogelijkheden. We zijn allemaal gebroken, maar durven we elkaar te ontmoeten en met onze gebrokenheid te spelen?
Spelen en delen
Ik nodig je uit om in te brengen wat het spel met je doet, wat er bij jou zoal opkomt, zodat de ander zich weer tot jou kan verhouden. In het spel zijn we gelijkwaardig, we hebben een gedeelde participatie. Ik kan dingen inbrengen in het spel en jij kan dingen inbrengen in het spel. De ontmoeting, de match and mismatch staan centraal. Kunnen we dat verdragen en het contact weer aangaan. Het is leren bewegen in de instabiliteit van het leven.
Rollen, patronen en wensen verkennen
We komen rollen, patronen en wensen tegen. Maar dan in het speelvlak waar de mogelijkheden onbegrensd zijn. We kunnen doen alsof. Dat biedt veiligheid. We kunnen zo spelen met dingen die je in de werkelijkheid misschien niet onder ogen durft te zien, waar je vandaan wilt gaan of die te spannend zijn, maar in de distantie van het spel onderzocht kunnen worden. Het is het vergroten van je ‘window of tolerance’ van wat jij kunt verdragen aan spanning. Van statisch naar dynamisch.
In het spel mag alles er zijn
Dus als jij bevriest, kijken we hoe je weer in beweging kan komen. Als je het spannend vindt en je wilt verstoppen, bouw je met kussens jouw plek. Als er verdriet is, komen we misschien bij een meer van tranen en kunnen we stilstaan bij wat ieder ziet van zijn eigen verdriet in de weerspiegeling van het water. Misschien zijn er schrammen en wonden te verzorgen. Misschien is er een afgrond, de angst of de wens om erin te vallen en dat het leven stil zal staan. In spel kunnen we ermee spelen. Met de pijn, het verdriet, de machteloosheid of boosheid.
Draken en ridders, helden en prinsessen
Het is spel en daarmee is de afspraak dat we doen alsof en we elkaar geen echte pijn doen. Maar wel kunnen we geraakt worden. Er kunnen monsters en dappere ridders zijn. Er kunnen daders, slachtoffers, beschermers en helden zijn. Rollen kunnen omgedraaid en getransformeerd worden. We leren verborgen plekken van onszelf kennen en gaan naar fantasiewerelden. Het kan fictief- en ook zo echt voelen.
Je weg zoeken door Traumaland
Ook al wordt je in het spel opgegeten, zak je door de grond of ben je gevallen, je kunt altijd weer opstaan en verder gaan. Ben je verdwaald en heb je geen idee waar het over gaat, voel je je erbuiten vallen? Er is altijd een weg terug en als je de weg zelf niet kan vinden dan zal ik je helpen zoeken.
Het spel is geen toneelstuk
We hoeven niet een scene af te maken, maar kunnen het spel continue veranderen. We zijn samen en mogen ook andere kanten opgaan. Mogen we verschillend zijn en durven we onze kleur te bekennen? Durven we de controle los te laten? Durven we steeds vrijer en met meer mogelijkheden ons in het spel te bewegen? Te zien wat we inbrengen, hoe dat veranderen kan? Voor onszelf te zorgen en uitgedaagd te worden? Te uiten en los te laten?
Mijn rol als therapeut
Ik ben je mede- en tegenspeler. We doen het met elkaar. Tot in het speelvlak.