Na maanden voorbereiding vertrekken we op 15 juli vanaf Station Presikhaaf, waar we de eerste heldin treffen. Nog wat onwennig maken we met de selfie-stick een foto en we starten, op blote voeten, in de richting van het lunchpunt. De route is prachtig, het weer is tropisch. Het is het begin van een hittegolf die bijna de hele maand de Veluwe teistert.
Toen we de wandeling aan het plannen waren, spraken we af: We laten ons niet door het weer weerhouden. We kochten poncho’s tegen de regen en dachten daarmee dat we voorbereid waren op het ergste. We hadden niet gerekend op 30 graden en heter! Gelukkig kun je gewoon ín het water gaan lopen, op blote voeten.
We doen ons best om ook met deze temperaturen de moed erin te houden, maar op de heetste dagen moeten we voor de veiligheid toch kiezen voor een alternatief programma. We lopen ‘s avonds of op een andere plek waar wat meer beschutting is.
Elke dag opnieuw loopt er een anonieme held mee om zijn of haar verhaal te vertellen voor het boek.
De Helden-Taxi vind gretig aftrek, net als de Helden-Soepjes die met zoveel liefde door de vrouw van onze Held Jan worden bereid. Met vooral veel courgette uit de eigen tuin van Jan.
Door de droogte van het hete weer moet Jan helaas de soepjes wel heet meenemen, ter plekke opwarmen op open vuur is nu niet mogelijk.
Op de laatste dag van de #ikluister helden wandeling 2018 zouden we, net als op de eerste dag, een groot oor in het park hebben vanuit Vitale verbindingen, waar twee vrijwilligers naar verhalen zouden luisteren. Dat is helaas in het water gevallen. Het regende tijdens de lunch en om te voorkomen dat we nog een keer midden in een wolkbreuk terecht zouden komen, zijn we linea recta naar huis gelopen voor de lunch.
Met een aantal helden zijn we toch nog de middagwandeling gaan doen. Een prachtige en gezellige afsluiting van een maand vol mooie verhalen.
Drie dagen na mijn middagwandeling met Ivonne en Agnes, loop ik donderdag nogmaals mee met de #ikluister heldenwandeling. Deze keer is het de bedoeling dat het een hele dag wandelen wordt, samen met mijn man Rob. We hebben ons opgegeven om ons verhaal door Ivonne te laten opschrijven. Rob heeft als partner van ook een heel proces gehad dat de moeite waard is om te delen.
Tropische hitte
Was het maandag al tropisch, donderdag belooft een hete dag te worden. Code oranje wordt afgegeven door het KNMI. We overleggen met Ivonne en Agnes en besluiten het programma om te gooien en er een avondwandeling van te maken. We lopen in de bossen bij Hoog Soeren. Ik ben blij dat we dit besluit hebben genomen, het is overdag echt niet verantwoord om te wandelen.
Als we even voorbespreken hoe we het gaan doen, besluiten we dat Ivonne alleen Rob interviewt. Tenslotte heb ik al een heel boek over ‘De impact van incest op alle levensgebieden’ geschreven en is het verhaal van Rob, als partner, een mooie aanvulling voor het boek over de helden van seksueel misbruik. Zo wordt ik opnieuw een ‘meeloper’ vandaag, in positieve zin!
Samen loop ik met Agnes vooruit, terwijl Rob zijn verhaal deelt met Ivonne. Het bos is prachtig in de zwoele avond. Het koelt nauwelijks af, dus het is nog steeds flink zweten. We zien een paar herten en verderop op het pad, staat ineens een everzwijn. Hij (of zij) blijft daar een tijdje staan en wij houden gepaste afstand. Wat mooi om deze dieren te zien. We horen ook heel veel buizerds, ze maken behoorlijk wat herrie. Indrukwekkend is het.
Na de wandeling sluiten we af met een kop koffie en praten we nog even na. Rob vindt het fijn dat hij zijn verhaal heeft kunnen delen. Het interview helpt hem om het allemaal nog eens op een rijtje te zetten. Sommige vragen van Ivonne, brengen hem tot nieuwe inzichten. Een vraag van Ivonne is bijvoorbeeld: wat Rob doet voor zichzelf, om de lucht te klaren. In eerste instantie denkt hij, ik had eigenlijk geen eigen dingen. In tweede instantie realiseert Rob zich dat hij diverse dingen doet en heeft gedaan voor zichzelf: smeden, jeugdraad (carnaval) begeleiden, wandelen en motorrijden. Hij beseft dat hij die activiteiten echt nodig heeft (gehad) om eruit te zijn en om zijn hoofd leeg te maken.
Als partners hebben we veel met elkaar gesproken, Rob en ik, maar sommige dingen realiseer je pas als een ander ernaar vraagt. Wat Rob vooral hoopt is dat andere partners van mensen die seksueel zijn misbruikt, iets aan zijn verhaal hebben.
Op Facebook komt een bericht langs van Ivonne Meeuwsen. Ze zoekt Helden van seksueel misbruik. Dat is niets voor mij, denk ik, vreselijk. De weerstand is direct voelbaar in mijn lichaam. Echt, toch niet weer zo’n verkiezing, zo’n populariteitswedstrijd? Daar wil ik niets mee te maken hebben.
De berichtjes blijven regelmatig langskomen en ik besluit maar verder te lezen. Tenslotte is Ivonne mijn schrijfcoach en ik verwacht dat de Hel(d)enactie zeker ter sprake zal komen. Ik lees het blog van Ivonne over de actie en vind intentie heel positief. Het is en blijft niets voor mij. Ik verbaas me wel over mijn heftige weerstand.
Ik ben bij Ivonne voor schrijfcoaching. Onderweg voelde ik al spanning in mijn lichaam, meer dan normaal. Ik besef dat de helden en mijn weerstand ter sprake gaan komen en dat zit me in de weg. Natuurlijk begint Ivonne over de Heldenactie. Ze legt de intentie uit, namelijk dat het heel belangrijk is dat er voorbeelden zijn, dat helen van seksueel misbruik kan, dat er wel passende hulp is en dat mensen uit de omgeving van de overlever ondersteuning bieden. Het gaat erom positieve verhalen naar buiten te brengen.
Ik zeg eerlijk dat ik weerstand voel en dat ik helemaal niet van zulke verkiezingen houd. Ivonne vraagt door waar mijn weerstand zit. Ik kom uit bij frustratie van vroeger. Als gepest kind en als degene die bij gym altijd als (bijna) laatste werd gekozen, ondanks dat ik goed was in sport. Deze weerstand is niet 1 2 3 opgelost. Ik geef aan dat ik nergens aan mee doe en Ivonne respecteert dit. Ze noemt mij een held, omdat ik mijn grenzen aangeef. Hmmm …
Gaandeweg ontwikkelt zich het proces rond de helden en de awards. Ivonne en Agnes zijn heel creatief en bedenken allerlei acties voor sponsoring, publiciteit en voor een boek: ‘(Anonieme) Hel(d)en van seksueel misbruik en hun weg naar geluk’. Veel helden worden aangemeld, of melden zichzelf aan. De aanmeldingen komen langzaam op gang, maar de lijst groeit. Sommige verhalen lees ik. Toch mooi dat hier ruimte voor is. Ik ga wat milder tegen de Helden Awards aankijken.
Het idee voor de #ikluister helden wandeling wordt geboren. Wandelen dat doe ik graag! Ik meld me aan om mee te lopen, eerst voor één dag en later voor een tweede middag, met een lotgenoot. Ik koop voetencrème om te sponsoren en natuurlijk omdat ik de crème goed kan gebruiken. Inmiddels ben ik ook al gestrikt als vrijwilliger voor de dag van de uitreiking van de Helden Awards.
Toch blijf ik bij keuze om niet te nomineren of te stemmen. Mijn weerstand zit kennelijk diep, vermoedelijk dieper dan het eerder genoemde ‘populariteitsidee’. Desondanks kan ik Ivonne en Agnes wel steunen bij hun initiatief en het positieve eruit halen. Ik vind het vooral mooi dat er meer publiciteit komt over seksueel misbruik, op een positieve manier. Uiteindelijk is bewustwording en (h)erkenning over dit thema heel belangrijk. En voor mezelf? Misschien kan ik gaandeweg de pijn, die kennelijk door de Helden Awards wordt getriggerd, oplossen. Ik weet dat er ook anderen zijn die weerstand voelen, wellicht brengt deze blog ook iets voor hen.
Inmiddels heb ik zelf een boek geschreven: ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. Voor mij was het heel belangrijk om te schrijven, het ‘moest’. Door één van de eerste lezers ben ik al ‘held’ genoemd en ‘een voorbeeld’. Ik moet er erg aan wennen. Ik doe wat ik kan en wat ik fijn vind. Ben ik daarom een held?
Commentaar van Ivonne:
Het ‘doen wat je kunt en fijn vind’ is niet wat maakt dat je een Held bent, of een voorbeeld (hoewel veel mensen daar een voorbeeld aan zouden kunnen nemen). Wat dit boek zo bijzonder maakt is wat je hebt moeten overwinnen om tot dit boek te kunnen komen. Alle overlevers van incest en seksueel misbruik kunnen daar inspiratie uit putten en stiekem bij zichzelf denken, ‘als zij het kan, dan kan ik het misschien ook wel’. Het biedt hoop en opent perspectieven voor mensen die nog aan het begin van hun weg naar een gelukkig leven staan. Dát is wat jou een held maakt.
Op vrijdag 15 juni vond in haar woonplaats Riethoven de boeklancering van Mariël Groenen’s eerste boek: ‘De impact van incest op alle leefgebieden’ plaats. Het schrijven en publiceren hiervan is een bijzonder proces geweest waarover zij in het boek, maar ook tijdens de lancering vertelt.
Langzaam de stilte doorbreken
Het schrijven van een boek is geen eenvoudige zaak, en voor het schrijven van een boek over incest geldt dat dubbel. Mariël Groenen’s ontwikkeling hierin begint met de blogs die ze schreef op ‘Helen van seksueel misbruik’, zoals deze: ‘Slachtoffer van incest, hoe vertel ik het?‘ In die tijd deelde Mariël haar verhaal wél met de wereld, maar ze durfde het nog niet op facebook te zetten. Dan zou immers haar familie het ook weten. Dat kwam toen nog te dichtbij.
Foto van Annemieke Smets van apicture.nl
Het is bijzonder snel gegaan. Op 6 april 2016 verscheen haar eerste blog, toen al onder haar eigen naam. In de tijd tot de lancering heeft ze haar familie ingelicht en tijd gegeven om aan deze voor hen nieuwe informatie te wennen. De manier waarop ze dat heeft gedaan, zonder oordelen en met alle ruimte voor ieders werkelijkheid, heeft er deels voor gezorgd dat ze haar boek ten overstaande van haar familie kon presenteren. Het eerste exemplaar van haar boek reikte Mariël uit aan Thea Peeters, haar therapeut en één van de therapeuten van deze website.
De lat hoog leggen én dit waar maken
En nu dus haar eerste boek. Ik zeg eerste want ik begrijp van Mariël Groenen dat ze nog meer boeken rondom dit thema gaat schrijven. Het boek zit knap in elkaar. Met haar levenswiel als handvat waar zij haar verhaal aanhaakt, krijg je een compleet beeld van hoe haar leven eruit zag en hoe de incest daarop van invloed is geweest. In haar tips overstijgt ze haar eigen verhaal en maakt het model van het levenswiel toepasbaar, voor lotgenoten maar zeker ook voor therapeuten.
Het doel dat Mariël Groenen voor ogen had met haar schrijfwerk heeft ze behaald, ruimschoots. In haar woorden van 6 april:
‘Mijn doel met bloggen over mijn ervaringen met seksueel misbruik is bewustwording. Zodat mensen beseffen dat misbruik veel en overal voorkomt en welke consequenties het heeft, hoe het levens verwoest.’
Ik hoop dat haar boek zijn weg zal vinden naar velen. Want incest is het leed van velen dat vaak, veel te vaak, in stilte en eenzaamheid beleefd wordt. Dit boek doorbreekt die stilte.
Jetty Mathurin foto: Raoul Neijhorst
We zijn superblij en trots dat Jetty Mathurin het Helden van seksueel misbruik Awards Gala op 11 oktober in ‘de Ogtent’ Duiven, wil voorzitten en haar tijd als dagvoorzitster sponsort. We kennen Jetty natuurlijk van haar vele cabaretshows. Bekendheid bij het grote publiek kreeg ze door haar rol in de televisieserie Vrouwenvleugel waarvoor ze de Televisierring ontving.
Haar humor, liefdevolle duidelijkheid en warme persoonlijkheid maken haar, volgens ons, uitermate geschikt om de Helden Awards voor te zitten. Het is bepaald geen kleinigheidje om een dergelijk evenement goed aan elkaar te praten, om mensen zowel de ruimte te geven als in te kaderen, om tijd te bewaken zonder dat mensen het gevoel krijgen dat hun stem gesmoord wordt, om emoties liefdevol te begrenzen. We verwachten dat Jetty Mathurin dat heel goed zal kunnen.
Haar warmte en liefde voor haar medemensen uit zich in alles wat ze doet. In interviews over kwetsbare onderwerpen zie je haar bedachtzaam en zorgvuldig haar woorden kiezen, op een manier die recht doet aan alle meningen, zonder haar eigen standpunt te verliezen.
Onze intentie van de Helden Awards is dat het een écht feest wordt. Met een lach en een traan, met fijne optredens en met de uitreiking van 6 Awards aan de helden die verkozen worden om hun categorie te vertegenwoordigen op het podium. Het Gala begint om 13.30 uur. Wil jij er bij zijn? Dat kan! Geef je op via onderstaand formulier.
Voor genodigden is het Helden Gala gratis, voor introducées weten we het nog niet. Als we voldoende sponsoring krijgen via de #ikluister helden wandeling is het feest gratis, anders vragen we een bijdrage van maximaal 5 euro per persoon.
Uit Zweeds onderzoek is gebleken dat mensen die zo’n 4 uur na een traumatische gebeurtenis Tetris spelen, minder kans hebben om PTSS klachten te ontwikkelen. Het onderzoek vind je onder andere op GGZ-nieuws
De theorie over waarom het spelen van Tetris PTSS helpt te voorkomen luidt als volgt:
“Als je Tetris speelt, zijn je hersenen ook druk bezig met dingen visualiseren. En omdat je hersenen geen twee dingen tegelijk kunnen doen, zorgt dat ervoor dat je de traumatische gebeurtenis niet opnieuw kunt beleven.”
Dit is ongeveer dezelfde theorie die de basis vormt van het bekende EMDR-trucje met de geluidjes, bewegende lichtjes of het heen en weer gaande vingertje van de therapeut. Alleen Tetris is natuurlijk veel goedkoper én mogelijk minder belastend.
“Onderzoekers geloven al langer dat PTSS te voorkomen is door het brein druk te houden met andere dingen, maar dit is de eerste keer dat het in de praktijk onderzocht is.”
Goed, voorkomen is beter dan genezen, maar ik stel voor dat wetenschappers een onderzoek samenstellen, waarin ze nagaan of Tetris ook effectief is bij een bestaande PTSS. En als ze dan toch bezig zijn, is het handig om er ook andere computerspelletjes bij te betrekken. Vergelijk maar eens welk spelletje het meest effectief is als het gaat om de symptomen van PTSS te bestrijden.
Welke onderzoeken zijn er nodig om aan te tonen of Tetris, Candy Crush of vergelijkbare spelletjes, effectief zijn in het bestrijden van de symptomen van PTSS? Welke onderzoeker wil zich aan dit onderzoek verbinden? Het meten van PTSS, daar bestaan goede vragenlijsten voor toch?
Allerlei angstklachten te lijf gaan met een app op je telefoon. Is dat een toekomstbeeld? Of is dat wat mensen nu al doen, vanuit een instinct, om zichzelf tot rust te manen. Liggen er straks tablets in de wachtkamer van elke therapeut met voor elke angststoornis een op maat gesneden spelletje? Zodat de klanten rustig zijn op het moment dat ze bij de therapeut naar binnen stappen en met vertrouwen aan de slag kunnen?
Nee, natuurlijk niet, het is een stuk gereedschap, net als EMDR. Als het onderzoek uitwijst dat het ook curatief ingezet kan worden, kun je symptomen van PTSS er effectief mee te lijf gaan. Dat is handig want dan kun je gemakkelijker je echte proces van verwerking in gaan. Je kunt (want durft) dan meer traumagericht werken, zonder dat je angst het overneemt. En dat is pure winst.
Ik kom graag met je in contact om te zien wat er nodig is om dit onderzoek ook echt van de grond te krijgen!
Het boek van Agnes van Minnen gaat over het overwinnen van de angst. Angst als belangrijkste symptoom van post traumatische stress. Het boek maakt uitgebreid duidelijk dat verlamming, bevriezing een veel voorkomende reactie is op een situatie van seksueel geweld. Dat deze automatische reactie een overlevingsreactie is, die passend is voor wat er op dat moment gebeurt. Dat is de verdienste van dit boek.
De vlag dekt niet de lading
Als de subtitel van het boek was ‘Herstellen van PTSS’ dan had ik er minder moeite mee gehad. Maar de ondertitel luidt: ‘Herstellen na seksueel misbruik’. Als zodanig kan ik het boek niet onderschrijven. Het boek gaat diep in op PTSS en de therapie die daar (volgens de auteur) bijhoort, maar besteed weinig tot geen aandacht aan andere gevolgen van seksueel misbruik en hoe je daarmee om kunt leren gaan.
Heb je geen PTSS, dan heb je niet veel aan het boek. Het zou je zelfs in de war kunnen maken. De auteur stelt dat het vertonen van allerlei overlevingsreacties hetzelfde is als een PTSS. Daarmee gaat de auteur volledig voorbij aan alle andere afweermechanismen en langetermijneffecten, die dikwijls leiden tot andere diagnoses. Ik ben zelf niet zo’n fan van diagnosticering bij seksueel misbruik, maar áls je een diagnose geeft, zorg dan wel dat die tenminste klopt.
De stelligheid waarmee de auteur een aantal discutabele stellingen poneert geeft te denken. Zo stelt zij dat iemand die seksueel misbruikt is, dit niet kan vergeten. Dat is in het licht van de huidige stand van de wetenschap absoluut niet bewezen. Denk alleen al aan het recente werk van Bessel van der Kolk over hoe lichaam, brein én geest betrokken zijn bij het opslaan van ervaringen. Daarnaast stelt zij dat, als je herinneringen hebt van vóór 3 jaar oud, dit waarschijnlijk valse herinneringen zijn. Dit staat haaks op recente onderzoeksresultaten, die juist aantonen dat spontaan opgekomen herinneringen naar aanleiding van een trigger, vaak ondersteund worden door zogeheten steunbewijs. Zie bijvoorbeeld dit artikel van Elke Geraerts. Hoe het ook zit, over het hervinden van herinneringen en de manier waarop het geheugen werkt, is de wetenschap nog lang niet uitgedebatteerd, dus een stellige bewering hierover is per definitie onwetenschappelijk. Hier en daar slaat zij de plank dus stevig mis. (zie mijn blog over baby- en peutermisbruik).
De auteur is stellig: Bij PTSS hoor je EMDR of Cognitieve traumatherapie te krijgen. Dat is jammer, want niet alleen zijn beide therapievormen behoorlijk belastend, ze werken voor tenminste 35% van de mensen (die daadwerkelijk PTSS hebben en dat zijn lang niet alle slachtoffers van seksueel misbruik!!!) niet of zelfs negatief. Zie hier mijn artikel daarover. Bij Complexe PTSS (bijvoorbeeld bij langdurig en herhaald misbruik) is de kans dat het niet werkt nog groter. Bovendien zijn er vele alternatieven voor EMDR en Cognitieve traumatherapie waar de auteur in haar boek bijna volledig aan voorbij gaat.
Agnes van Minnen verliest voor mij aan geloofwaardigheid als ze alle succesvol geheelde slachtoffers van seksueel misbruik op het conto van traumatherapie en EMDR schuift, alsof dat de enige weg naar herstel is. Alle andere vormen van therapie gooit ze op één grote hoop als zijnde ‘te weinig traumagericht’. Stabiliseren versus traumagerichtwerken is niet hetzelfde als ‘alle vormen van therapie’ versus ‘EMDR en Cognitieve traumatherapie’ en dit valse vergelijk zie ik terug in alle bewijsvoering rondom EMDR. Nergens heb ik nog een onderzoek gezien dat EMDR zinvol vergelijkt met enige bestaande vorm van therapie anders dan Cognitieve traumatherapie. Op de bewijsvoering voor Cognitieve traumatherapie is overigens ook één en ander af te dingen, vooral als je kijkt naar wat er in Nederland onder de noemer Cognitieve traumatherapie verkocht wordt. Zie mijn artikel hierover hier.
Het boek maakt de pretentie dat het gaat over herstel na seksueel misbruik niet waar. Daarnaast gaat het voorbij aan allerlei alternatieven voor de vorm van hulpverlening die de auteur bedrijft. Haar ervaringen in haar praktijk lijken haar beeld over seksueel misbruik te kleuren. Mogelijk helpt zij alleen mensen die last hebben van een PTSS. Zonder enige gene veralgemeniseert zij haar persoonlijke ervaringen en presenteert ze als wetenschappelijk onderbouwd. Als het gaat om alle andere gevolgen van seksueel misbruik, komt zij slechts met het in mijn ogen wat lafhartige: ‘Sommige slachtoffers worden verdrietig en moeten nog verwerken dat ze een nare jeugd hebben gehad.’
Pluspunten van het boek
Minpunten van het boek
Het eerste deel van het boek kan nuttig zijn voor mensen die veel schaamte en schuld voelen over hun eigen reactie op het seksueel misbruik dat hen is aangedaan. De uitputtende voorbeelden van hoe dit soort reacties eruit zien en steeds de herhaling van het nut van die reacties (namelijk het overleven van een bedreigende situatie) kan helpen om te ontschuldigen en de schaamte voorbij te komen. Dit gaat overigens wel ten koste van de leesbaarheid van het boek.
Deel twee van het boek, waar het zegt te gaan over herstel, dekt de lading niet. Mocht je last hebben van (enkelvoudige) PTSS als gevolg van een eenmalig incident van seksueel geweld, dan kan het je helpen om de voorgestelde therapieën te volgen.
Toch kopen? Het boek is verkrijgbaar via Bol.com
Dimphy Boetzkes heeft een grote droom: dat passende therapie bereikbaar en betaalbaar wordt voor alle slachtoffers van seksueel misbruik. Dit is de reden dat zij haar boek heeft geschreven en een stichting heeft opgericht: Stichting Zielsverwanten
Twee ervaringsverhalen over heling
(of eigenlijk drie)
Het boek vertelt beknopt hoe Dimphy seksueel misbruikt is door haar opa, net als haar moeder voor haar. Haar weg naar steeds verdergaande heling kent, zoals de meeste helingsverhalen, vele vormen van therapie, waaronder Cranio Sacraal therapie, EMDR, Bekkenbodem-fysiotherapie, Shantala massage en meer.
Het tweede ervaringsverhaal gaat over haar zoon. Haar zoon die door zowel een vrouw als door zijn opa is misbruikt. Het verhaal vertelt over de effecten die het seksueel misbruik heeft op zijn leven, over de onthulling, over therapie, maar ook over aangifte doen en erkenning vragen bij het Schadefonds geweldsmisdrijven.
Het derde ervaringsverhaal is eigenlijk het verhaal van Dimphy als ouder van een slachtoffer van seksueel misbruik. In korte, krachtige zinnen maakt zij voelbaar wat het met haar als ouder doet. Ze vertelt hoe ze worstelt met de opdracht vanuit de zedenpolitie om er niet met haar zoon over te spreken. Over de lange wachttijd tussen melden en aangifte doen en het uiteindelijke verhoor van de vrouwelijke dader (de opa is inmiddels overleden).
Een meerwaarde is zeker ook de uitleg in het boek over het Schadefonds Geweldsmisdrijven en de manier waarop Slachtofferhulp Nederland daar hulp bij kan bieden. Dimphy Boetzkes heeft voor dit boek een aantal slachtoffers gevraagd wat zij als inspirerende tips hebben voor andere slachtoffers. Deze lijst is in het boek opgenomen.
Pluspunten van het boek
Belangrijk pluspunt van het boek is dat met de aanschaf van dit boek, je Stichting Zielsverwanten ondersteunt in hun prachtige missie: Traumaverwerking mogelijk maken!
Minpunten van het boek
Het boek is te koop bij Stichting Zielsverwanten. Wanneer je het daar koopt komt de hele winst ten goede aan de stichting, zonder tussenkomst van boekhandels.
Jan den Boer en Caroline van Wijngaarden schreven naar aanleiding van alle commotie rondom #metoo het boek ‘#metoo. Over seks, macht en verandering’ Een werk waarin zij helder uiteenzetten waar #metoo en de aandacht die er nu is voor seksueel misbruik toe kan uitnodigen.
#metoo gaat niet over de schandpaal
Een inmiddels veelgehoorde kritiek op #metoo gaat over het ‘schandpaal’-effect. Waar is de hoor en wederhoor, een belangrijk beginsel uit de rechtspraak? Als we daarin blijven hangen, in schuld en beschuldigen, dan missen we de kans die #metoo ons biedt. De auteurs noemen de transformatie die zij voor ogen hebben van #metoo naar #wetoo.
Wat doe je nu? Dat is de vraag die zij ons uitnodigen om vooral aan onszelf en onze naasten te stellen. Wat je nu doet, is dat misbruik of niet? Dat is een belangrijke vraag, vooral in de intieme sfeer. Kom je vanuit ‘Ik wil’ of vanuit ‘zullen we samen’?
Seksualiteit wordt vaak als een oerdrift neergezet. Maar de mens is een cultureel wezen, wij leren omgaan met onze driften en emoties. Gevoel wordt vaak op één hoop gegooid met emoties. Maar emoties zijn oer, drang, overleving, overspoeling, terwijl gevoel verfijnd, afgestemd en samen kunnen zijn. Gevoel nodigt uit tot empathie. Als je in contact bent met je gevoel, kun je de ander niet misbruiken, want de ander is een spiegel van jezelf.
Juist het contact met ons gevoel zijn we kwijtgeraakt in de wereld van snelle seks, directe lustbevrediging en consumentisme. Een wereld die uitnodigt tot gebruik en misbruik en die juist hierdoor ook weinig bevrediging biedt. De snelle ‘fix’ is een op verslaving gebaseerde behoefte, die uiteindelijk weinig bevredigend is.
De auteurs reiken ons een oplossing aan middels oefeningen uit de Tantra. Oefeningen die uitnodigen tot introspectie, tot het herontdekken en herwaarderen van onze persoonlijke grenzen én die van de ander. Daarmee bieden ze een uitweg uit de opgeklopte, geseksualiseerde maatschappij waarin seks ‘moet’, maar tegelijk weinig bevredigend is. Ze openen de deur naar een authentieke, respectvolle benadering van het thema seksualiteit en intimiteit.
Het boek is voor iedereen die op zoek is naar een manier om zijn of haar weg te vinden in een wereld die de seksualisering beu is. Met name de oefeningen zijn simpel en voor iedereen toe te passen. Het is een goed boek voor iedereen die kiest voor verbinding.
Het boek is te koop via hun eigen website