Carla Rus, psychiater en traumaspecialist
Het is maandag 4 mei 2015 en wij zijn onderweg naar Carla Rus. Vier mei is ook traditioneel dodenherdenking, maar daar zijn we niet mee bezig. Tot we in de buurt van Den Haag zijn. De vlaggen hangen half stok, veel meer dan we in Arnhem gewend zijn.
Carla Rus woont vlak achter de duinen in een stad die bij mij gemengde gevoelens oproept. Tenslotte ben ik hier opgegroeid, maar ook 7 jaar van mijn leven seksueel misbruikt. Zelfs al is het inmiddels meer dan 30 jaar geleden en heb ik mijn verleden goed verwerkt, iets van die spanning kleeft nog aan Den Haag.
Uitwaaien bij Kijkduin
We gaan eerst met de hond naar het strand, wandelen en lunch met een kop koffie bij een strandtent. Het uitwaaien doet mij goed, het is de laatste tijd erg druk en een dagje strand is precies wat we nodig hebben. Het weer werkt zelfs mee en de hele dag schijnt de zon.
De ontmoeting met Carla Rus
De ontmoeting met Carla Rus is de kers op de taart. Van een afstand ben ik al enige tijd fan van haar, sinds ik haar filmpje op youtube zag en haar persoonlijke verhaal op ‘De pen als lotgenoot’ over haar ervaringen las. De spanning die ik onderweg voel over het ‘in Den Haag zijn’ slaat om naar een prettige spanning. Hoe zal de ontmoeting verlopen?
Carla verwacht ons al en staat te stralen. Ze kijkt echt naar mensen en benoemt wat ze ziet: ‘Wat mooi dat je oorbellen met je shirt matchen, dat kleurt ook mooi bij je ogen’. Ze neemt ons van top tot teen op en wij doen hetzelfde. Deze ontmoeting is lang in de maak geweest.
Carla Rus schreef het voorwoord
Ik benaderde Carla Rus ergens in januari om het voorwoord te schrijven voor mijn nieuwe boek dat op 26 juni gelanceerd wordt. Zij reageert enthousiast en vindt het zelfs een eer. In het gesprek blijkt dat zij net zo fan is van mij, als ik van haar.
Gelijkgestemde zielen
Carla is net als ik iemand die verbanden ziet tussen de dingen. Al snel zijn we geanimeerd in gesprek en vergeten we de tijd. Over de jeugdzorg, over seksueel misbruik, maar ook over de oorlog en hoe het vroeger was. Vooral het verhaal dat haar ouders ingrepen toen een kind in hun dorp misbruikt werd, maakt indruk.
Seksueel misbruik in vervlogen tijden
‘Mijn moeder had een slechte rug en daarom had zij een hulp in de huishouding in dienst. ‘s Morgens kwam ze om een uur of negen en ‘s middags om 3 uur ging ze weer naar huis. Het viel mijn moeder op dat ze bij de thee om 3 uur vaak zat te dralen. ‘Het lijkt wel alsof je niet naar huis wil’. In het gesprek dat volgde kwam het hoge woord er uit: Haar vader pleegde incest met haar. ‘Maar meidje, dan kun je niet naar huis hoor, niet totdat het daar weer veilig is.’ Het meisje bleef en de vader van Carla ging met de dokter en de dominee naar de betreffende vader. Aldaar bleek dat 7 van de 9 kinderen onder de man te lijden hadden gehad, de jongste twee (nog) niet. De man werd opgepakt en de vrouw werd opgevangen.’
‘Dat zorgvuldig kijken naar mensen, dat heeft ze van haar moeder,’ denk ik als ze dat vertelt.