Heldin: Nathalie Verberne – HA202

Heldin: Nathalie Verberne

Categorie Heldin

Nathalie Verberne is aangemeld door Carlo Verberne met de tekst:

“Nathalie is mijn Heldin. Ze is vroeger door haar vader misbruikt. Vorig jaar heeft ze aangifte gedaan en helaas ontkent hij alles. Ondanks alles blijft ze toch positief in het leven staan en staat ze voor iedereen klaar!”.

 

Het interview met Nathalie Verberne

Wat heb je meegemaakt aan seksueel misbruik?

Ik ben ongeveer tussen mijn 10de en 14de levensjaar misbruikt door mijn vader.

Dit heb ik zelf geprobeerd om tegen te houden door te zeggen dat het pijn deed, maar ik moest mijn mond dicht houden en dat deed ik dan ook. Toen ik 14 was kregen we seksuele voorlichting op school. Het besef dat er thuis iets gebeurde dat echt niet normaal was kwam toen pas echt. Ik ben de klas uitgerend en een vriendin kwam mij achterna. Die vriendin heeft gezorgd dat het bij mijn mentor kwam die met mij weer in gesprek ging.

Op een avond kreeg ik beneden in de huiskamer op mijn kop van mijn vader, omdat ik mezelf gesterkt voelde ben ik gaan schreeuwen dat wat hij deed dat dat ook niet mocht. Mijn moeder hoorde dat en mijn vader bekende.

Mijn moeder was even boos op mijn vader maar dat was snel weer over. Aan mij werd er gevraagd wie dit wist en dat ik er verder over moest zwijgen. Dit mocht niemand weten. En dat heb ik gedaan tja wat moet je anders als 14 jarig meisje?? Het misbruik was daarna wel afgelopen. Maar heb me nooit veilig gevoeld als ik alleen met mijn vader in huis was.

Wat heb je zoal gedaan om te helen?

Stiekem heel veel. Op mijn 18de ben ik gaan samenwonen bij mijn vriend nu mijn man. Toen we net samenwoonden ging het niet goed met mij. Ik was vlug boos, kon niks hebben, emotioneel etc etc. Ik kwam via de huisarts bij het Riagg, daar een aantal gesprekken gehad en ik kon weer functioneren.

Toen ik 20 was werd ik mama van onze oudste zoon. Dit bezorgde mij veel stress naar mijn ouders toe. Ik had nog steeds contact met mijn moeder. Maar naast mijn moeder stond nog steeds mijn vader. Mijn vader wilde ik niet in de buurt van mijn zoontje hebben. Daarom zijn er toen duidelijke regels gemaakt. Maar omdat ik weer in een soort van depressie dreigde te raken kwam ik weer in behandeling bij het riagg.

Ook nu weer na een aantal gesprekken ging het weer wat beter en kon ik alles weer wegstoppen en door met mijn leven. Dit is nog een aantal keren zo gegaan, maar niemand liet ik echt toe.

In 2017 kreeg ik paniekaanvallen, begon ik te dromen en wist ik met mezelf geen raad. In die tijd heb ik ook het volledige contact met mij ouders verbroken.  Op aanraden van de huisarts ben ik EMDR gaan volgen. Dit had bij mij geen effect, ik liet haar niet toe en sloot mezelf af.

Daarom naar het GGZ, daar een traumacursus gevolgd en daarna gesprekken. En de diagnose Ptss gekregen en een verstoring in de kinderlijke persoonlijke ontwikkeling.

Toch had ik het gevoel dat dit voor mij niet helpend was. Ik heb om raad gevraagd bij onze thuisbegeleider T die onze jongste zoon begeleide. Onze jongste heeft pddnos en in die tijd ging het niet zo goed met hem zodoende een thuisbegeleider.

T is mij ook gaan helpen bij al mijn struggles. Mede door T en mijn man vond ik de kracht om aangifte te doen tegen mijn vader.  De aangifte is gedaan in Mei 2019. Mijn vader is inmiddels verhoord en ontkend alles.

Mijn man en ik hebben in 2018 de kinderen verteld waarom ik niet meer bij mijn ouders kwam en wat opa had gedaan. Eigenlijk zijn mijn kinderen helden. Hoe hun hierop hebben gereageerd is zo ontzettend top geweest!

Nu ben ik nog onder behandeling bij een psycholoog. Die probeert om nog bij de kern te komen zodat er nog eens EMDR geprobeerd kan worden.

Wat zou je mensen die nog bezig zijn of nog moeten beginnen met helen willen meegeven?

Dat je naar jezelf moet luisteren, zelf weet je vaak het beste wat passend voor je is. Laat jezelf niet van alles opdringen aan hulp waarvan jij twijfelt. En ja het is een hele zoektocht, voor mij in ieder geval wel. Wanneer ben je klaar daarmee? Ik denk en ik hoop dat ik daar gaande weg achterkomt en dat er echt rust komt in mij.

Hoe speelt seksueel misbruik nu nog een rol in je leven?

Ik heb momenteel meer last van mijn Ptss dan van het misbruik zelf. Ik moet weer vertrouwen in mezelf krijgen en dat komt beetje bij beetje.