Als baby van een “heroïnehoer” met 9 maanden oud werd ik geplaatst in een kindertehuis en met 1,5 jaar overgeplaatst naar een pleeggezin waar “pleegvader”en diens biologische zoon mij tot mijn 16de jaar seksueel hebben misbruikt en hebben mishandelt. “Pleegvader” droomde van een vrijstaande woonboerderij en meende dat hij dit kon verwezenlijken door zoveel mogelijk pleegkinderen in huis te
nemen. Zijn pedoseksuele gevoelens botvierde hij voornamelijk op zijn twee pleegdochters, mijn iets oudere pleegzus en ik. Zijn biologische zoon begon mij en mijn oudere pleegzus te misbruiken toen ik ongeveer 6 was.

Vanaf mijn 14de gebruikte ik drugs, op mijn 15de kreeg ik een verplichte abortus en op mijn 16de ben ik het huis uitgevlucht en gaan samenwonen met een man van toen 25. Ook deze man bleek  een pedoseksueel karakter te hebben en heeft mij op diverse fronten misbruikt of willen misbruiken. Toen ik 18 was ben ik door deze man op straat gezet en koos ik ervoor zo zelfstandig mogelijk te worden. Dit lukte en ondanks
dat ik nog steeds verslaafd was, zorgde ik dat ik een eigen huis en een baan had zodat ik onafhankelijk kon zijn. Ook vanaf mijn 19de diverse malen een relatie begonnen waar mishandeling of misbruik een grote rol speelden maar doordat ik onafhankelijk was door een eigen woonplek en een eigen inkomen lukte het vaak van deze patronen los te komen. De burn-out op mijn 18de, mijn zoektocht naar “religie” en de
beslissing om af te willen kicken hebben een grote rol gespeeld om dit daadwerkelijk te bereiken. Met 21 jaar afgekickt en besloten dat ik nooit meer slachtoffer zal zijn van seksueel misbruik of mishandeling.

Wat heb je zoal gedaan om daarvan te helen?

Op mijn 18de kreeg ik een burn-out, de grote beerput aan herinneringen barstte los en alles was ik heel diep had weggestopt, mede door drugsgebruik, kwam in zijn volledigheid naar boven. Herbelevingen, constante triggers van de gekste dingen, nachtmerries, slapeloosheid: het leek bijna dat ik richting psychoses ging. Ook
had ik diverse onverklaarbare helse pijnen. Ik had soms zo’n rugpijn dat ik niet meer kon lopen en soms m’n benen niet meer voelde, onverklaarbare maag en darmklachten. Ik zocht zelf hulp en ondervond half jaar lang diverse onderzoeken in het ziekenhuis maar er werd niets gevonden. Uiteindelijk zocht ik zelf hulp bij de GGZ
maar deze had een wachtlijst van 3 maanden voor het intakegesprek…..

Omdat ik al in aanraking was gekomen met de Aziatische levensstijl; met name de mystiek en de religies zoals het Boeddhisme en ik door diverse ervaringen al een overtuiging had over het paranormale ben ik me meer gaan verdiepen in de zienswijze vanuit diverse religies. Het positief blijven, de ideeën over reincarnatie, een scheppende
kracht, Karma, een hemel en een hel hebben mij veel kracht gegeven. Uiteraard heb ik ook mijn momenten van twijfel en emotie, maar ik heb veel van mijzelf kunnen accepteren, omdat ik weet dat ik er mee om moet leren gaan. Hoe veel moeite ik ook kan hebben met de chronische en complexe PTSS, het zijn mijn ervaringen, herinneringen, gedachten en gevoelens en het is mijn karakter die daar door gevormd is. Ik moet er dus als eerste mee om gaan. Ik heb ook diverse hulp gekregen van GGZ-instellingen in de afgelopen 15 jaar en diverse therapien gevolgd echter kan de GGZ niets meer voor mij betekenen. Gezien de chonische en complexe PTSS die ik heb en het feit dat er geen “afsluiting” is, omdat de daders ongestraft zijn gebleven, zal trauma-verwerking ook niet ‘uitbehandeld” kunnen worden. De hulpverlening binnen de GGZ zijn ook van mening dat zolang ik om kan gaan met mijn “ziektebeeld” het ook niet nodig is om met een aanbod te komen.

Heb je ook hulp buiten de GGZ om?

Buiten de GGZ heb ik erg veel ondersteuning van mijn liefdevolle partner en de andere lieve mensen om mij heen. Doordat ik mij nu inzet voor andere lotgenoten mede door middel van het organiseren van lotgenotenbijeenkomsten voor alle lotgenoten van seksueel misbruik en mishandeling en het onderwerp seksueel misbruik bespreekbaar
te maken en te houden via facebook en youtube voel ik mij steeds meer versterkt en ondersteund worden. Het is nodig dat wij onze ervaringen delen, om elkaar te ondersteunen, te laten zien dat wij ons als lotgenoot niet hoeven te schamen,
elkaar te versterken en simpelweg het onderwerp bespreekbaar te maken.

Wat zou je mensen die nog bezig zijn of nog moeten beginnen met helen willen
meegeven?

Accepteer jezelf zo snel mogelijk want jouw geestelijke of lichamelijke reactie op hetgeen je gebeurd is, is normaal. Als je geen psychische of lichamelijke reactie zou hebben (gehad) op het seksueel misbruik dan zou het betekenen
dat je niet normaal bent, maar de reacties die je hebt zoals nachtmerries, herbelevingen, slaapgebrek, psychische problemen, onverklaarbare lichamelijke klachten….. dit allemaal is normaal….. wij allemaal ondervinden dit!

• Oordeel jezelf niet, jij bent op geen enkele manier schuldig (geweest)!
• Je bent niet de enige en je bent niet alleen!
• Schaam je niet voor wat je gebeurd is!
• Wees niet bang voor je herinneringen!
• Hoe moeizaam het ook kan gaan probeer er over te praten!
• Zoek ondersteuning want al heb je maar 1 iemand die jou kan ondersteunen; die ene persoon kan zo belangrijk zijn!
• Leer jezelf vertrouwen!

Hoe speelt seksueel misbruik nu nog een rol in jouw leven?

Seksueel misbruik is een onderdeel van mij. Ik ben heel mijn jeugd seksueel misbruikt en ik ondervind dagelijks dat ik daardoor ben wie ik ben en doe wat ik doe. Ik kan er voor kiezen om hier verdrietig of boos over te zijn en met haat en wraak te gaan leven of me er bij neer te leggen, maar dan laat ik mijn verleden mijn leven en mijn
toekomst beïnvloeden op een verkeerde manier.

Via facebook en youtube probeer ik zoveel mogelijk het onderwerp seksueel misbruik en mishandeling bespreekbaar te maken en lotgenoten en ondersteuners te bereiken. Ook werk ik graag met zoveel mogelijk organisaties en stichtingen samen die zich op eigen manier inzetten voor slachtoffers van seksueel misbruik en/of mishandeling. In 2017 heb ik zo twee bijeenkomsten georganiseerd om lotgenoten, ondersteuners
en organisaties en stichtingen met elkaar te verbinden voor ondersteuning, versterking en elkaar informeren, dit was een groot succes en dit jaar zullen er meerdere  lotgenotenbijeenkomsten georganiseerd worden.

Seksueel misbruik is een groot probleem, dagelijks wordt er op tv, radio of in de krant een nieuw schandaal of bericht over seksueel misbruik gepubliceerd en steeds meer blijken er meer slachtoffers van seksueel misbruik te zijn dan eerder gedacht. Het onderwerp seksueel misbruik moet veel meer bespreekbaar worden gemaakt, er hoort geen schaamte te zijn en hoort veel meer informatie verstrekt te worden over de consequenties van seksueel misbruik. Ik ben sterk van mening dat door middel van samenwerking er een verandering gemaakt kan worden.