Heldin Margaret Steeman
Categorie Therapeut/hulpverlener vrijgevestigd
Margaret Steeman is aangemeld in de categorie ‘Therapeut/hulpverlener vrijgevestigd’ door Hellen Boersma met de volgende tekst:
Mijn heldin is mijn haptotherapeute Margaret Steeman. Dankzij haar ben ik waar ik nu ben op mijn reis van heling.
Ik kwam bij haar met burn out klachten. Mijn huisarts verwees me door en vroeg nog of ik tegen aanraking kon. Geen probleem, zei ik. Bij de intake ging alles vlot totdat ze naast me kwam zitten. Ik kon het nauwelijks hebben. Mijn misbruikverleden lag gesloten tussen ons in en ik kon het niet benoemen. Ze legde een hand op mijn rug en vroeg “Wat voel je?” En toen ging het eerste luikje open. Ik kon er nauwelijks tegen en klapte helemaal dicht. Ik ben naar huis gegaan zonder iets te zeggen. En toen, thuis, heb ik haar geschreven over mijn misbruik. Ik durfde het nauwelijks te versturen om nog maar niet eens te denken aan het feit dat ze het zou lezen. Maar ze kwam er rustig op terug aan het eind van de keer erop. Ik was opgelucht door haar reactie.
Het is ook een heldendaad om te weten wanneer je niet de juiste heldin voor iemand bent. Want er was ook gewoon psychotherapie nodig. Iets wat ik niet bij haar kon krijgen. Na een paar keer verwees ze me daarom door. Maar ze liet me niet los, want ik had echt hulp op meerdere vlakken nodig. Juist ook haar hulp. Bij haar kon en kan ik werken aan mijn lijf, aan mijn emoties en aan het herkennen van emoties.
Ik voelde helemaal niets en sloot me helemaal af. Bij Margaret leerde ik voelen in mijn lijf en ook woorden kunnen geven aan wat je voelt. In mijn jeugd heb ik toch een tekort gekregen aan specifieke woorden die gevoelens uitdrukken. Ik kende de ‘grote’ woorden bang, boos en blij bijvoorbeeld wel. Maar niet al die woorden voor subtiele gevoelens, die heb ik bij haar geleerd.
Ik ben samen met haar bezig om mijn lichaam vrij te maken van trauma. Ik heb veel moeite om mensen te vertrouwen. Aanraken en lijfcontact is als slachtoffer van misbruik gewoon heel ingewikkeld. Het toelaten van een hand op mijn rug was al een eerste overwinning. Het zijn kleine stapjes die enorm veel losmaken bij mij. Ik heb zo vaak bij haar op de bank gelegen terwijl ik niets kon toelaten, soms niet eens haar hand op mijn rug. En bij haar voel ik alleen maar de rust en haar geduld dat dat ook oké is. Dat ze in mijn tempo gaat en zich bij mij aansluit.
Met PTSS ben je gespitst op onheil en gevaar. Je bent alert op alle kleine lichaamssignalen die je iets zouden kunnen vertellen en wijzen op afwijzing of gevaar of oordeel. Margaret is in staat om mij zonder oordeel tegemoet te komen en met me te werken. Natuurlijk geeft ze me wel haar mening, maar niet door mij iets op te leggen of op te dringen. Ze heeft een ongelooflijk geduld in woorden en in aanrakingen.
Door haar handen leer ik in mijn lijf dingen en kom ik gesloten deuren tegen. Deuren die als ze open gaan zoveel donkere en enge diepe dingen naar boven halen. En ik weet: bij alles wat ik tegenkom is Margaret er. Met een open hand en alle geduld van de wereld om ook bij die gevoelens me te ondersteunen en vast te houden. Tenminste, als ik haar uitgestoken hand durf te pakken.
Het mooie van een haptotherapeut is, dat ze zo goed in staat is te werken met haar lijf en oog heeft voor al mijn lichaamssignalen. Ook al zijn die nog zo klein en voel ik het zelf niet. Dankzij haar leer ik ook zelf te zoeken naar mijn eigen signalen. Ze leert me mijn grenzen te verkennen en helder te krijgen. Door allerlei oefeningen leert ze me hoe ik woorden kan geven aan dat wat ik voel als er bijvoorbeeld iemand te dichtbij komt. Hoe ik dat kan benoemen en mijn grenzen daarin kan aangeven. Ik durf nu sneller nee te zeggen en heb dankzij Margaret geoefend met deze situaties om het nu ook gemakkelijker in het echt te doen. Iemand afwijzen is hartstikke eng, maar met haar hulp kan ik beter benoemen waarom iets bijvoorbeeld nee is en kan ik daar kort iets over uitleggen. Door met haar te oefenen op het nee zeggen, kan mijn systeem het ook gemakkelijker dragen zonder enorme stress of schuld achteraf.
Misbruik gaat ook over schaamte. Schaamte voor wat je hebt meegemaakt en schaamte voor wat je daarbij wel of niet hebt gevoeld. En bij Margaret mag ik die schaamte leren benoemen en toelaten. Ik mag oefenen in een veilige omgeving met het toelaten van mijn gevoelens. Dat een aanraking ook fijn kan zijn en dat je die positieve gevoelens mag toelaten en welkom heten. Dankzij haar heb ik geleerd dat handen je ook goed kunnen aanraken en niet alleen maar fout. Dat ik dat aan kan en kan verdragen en er zelfs van kan genieten dat iemand me aanraakt. Dat ik kan voelen dat er ook mensen zijn met goede intenties.
Margaret is een voor-lever. Ze laat me zien hoe zij het doet en geeft me daardoor kracht om het ook zelf te doen. Met haar geduld bouwt ze aan mijn vertrouwen. Niet alleen aan het vertrouwen wat ik in haar heb, maar juist ook aan het vertrouwen in mijzelf. Ze luistert naar me met alle geduld van de wereld en geeft me in retour het gevoel van acceptatie en begrip. Ik wil helemaal niet anders zijn dan anderen door mijn misbruikverleden en bij Margaret kan ik me zo voelen. Niet anders dan de rest maar liefdevol opgenomen zoals ik ben. Met mijn verleden, met mijn t-shirt aan omdat ik zonder nog niet zo goed durf en met mijn zoektocht naar die geheelde ik die ik heel langzaam hoop te mogen ontmoeten met Margaret als gids lopend aan mijn zijde.
Ik ben zó blij met haar!!
Het interview met Margaret Steeman
Vooraf wil ik graag zeggen: In het verhaal van Hellen staat al zoveel en heel duidelijk beschreven hoe haptotherapie in zijn werk gaat en hoe ik erin sta. Overigens vind ik het heel knap hoe Hellen dit heeft verwoord. Dat is ook een onderdeel van het helingsproces: woorden geven wat je beleeft.
In het kort, kun je aangeven wat jij doet met/voor klanten met ervaringen van seksueel misbruik?
Haptotherapie gaat over het ontdekken en verhelderen van je gevoelsleven. Het doel van de haptotherapie is om je (weer) positief te verbinden met jezelf en je omgeving. Middels oefeningen en werken op de behandelbank wordt je uitgenodigd om het zintuig: ‘de tastzin’ bewuster te gebruiken en er naar te handelen. Belangrijk onderdeel is om woorden te geven aan wat je voelt, zodat je aan de ander kan laten weten wat er zich in jouw binnenwereld afspeelt.
Belangrijke thema’s die bij seksueel misbruik aan de orde komen zoals schuldgevoel en schaamte maak ik bespreekbaar en we werken eraan los te komen van die gevoelens. Ook de aangeleerde foutieve overtuigingen hebben als “ik doe er niet toe”, “dan doe ik het wel alleen”, “ik heb er zelf aan bij gedragen”, “zo erg is het niet” komen uitvoerig aan de orde.
Verder is het belangrijk om te werken aan gedragsverandering: toen was je niet in staat om aan te geven wat je wel/niet wilde. Nu kan je dat wel aangeven en de angst hiervoor laten varen. Je leert jezelf te laten zien in woord en gebaar.
Wat is volgens jou het belangrijkste van de hulpverlening na seksueel misbruik?
Als haptotherapeut ben ik opgeleid volgens het PTP principe:
- Present: aanwezigheid, duidelijkheid, betrouwbaarheid en oprechtheid
- Transparant: helderheid zonder bijbedoelingen. Zelfinzicht en gevoel voor zichzelf.
- Prudent: respect, behoedzaam en zorgvuldigheid. Er is sprake van gevoel voor distantie en nabijheid, voor grenzen en timing en dosering.
Vanuit deze houding kan de mens zich gezond ontwikkelen en in geval van trauma, beschadigingen in de ontwikkeling, zich opnieuw ontdekken en helen.
Wat zou je mensen die nog bezig zijn of nog moeten beginnen met helen willen meegeven?
- Zoek in het land van de hulpverlening iemand die je bij je past.
- Schroom niet als je op enig moment niet meer in de pas loopt met jouw therapeut om verder te zoeken.
- Je hoeft het niet alleen te doen. Zoek mensen op die je ondersteunen. Lotgenoten kunnen je hierbij heel goed helpen.
En vooral neem de tijd, gun je zelf de tijd om dit proces te doorlopen.
Wat zou je willen verbeteren aan de hulpverlening rondom seksueel misbruik?
Het is m.i. heel belangrijk dat hulpverleners onderling erover (blijven) praten en dat we van elkaar leren. Door elkaar te vertellen wat de werkwijze is die je hanteert, kun je ook gericht doorverwijzen. Zo kunnen collega’s een aanvulling zijn op het helingsproces van de cliënt.